این پژوهش به بررسی تطبیقی
سمبل های سماوی در دو تمدن بزرگ ایران و هند از دوران هخامنشی تا پایان ساسانیانپرداخته است. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی شباهت ها و تفاوت های موجود در نمادهای سماوی این دو فرهنگ وتحلیل تاثیرات متقابل فرهنگی و دینی میان آنها بوده است. برای رسیدن به این هدف، از روش های تحلیل تاریخی، تطبیقی،و بررسی منابع متنی و هنری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که هر دو تمدن به نمادهایی مانند خورشید وماه به عنوان سمبل های قدرت الهی و نظم کیهانی اهمیت ویژه ای داده اند. در ایران، نمادهایی مانند فروهر و آتش به عنوانبخش جدایی ناپذیری از
دین زرتشتی و نظام اجتماعی مورد استفاده قرار گرفته اند، در حالی که در هند، نمادهای خورشید(سوریا) و ماه (چاندرا) در
هندوئیسم و بودیسم نقش محوری داشته اند .این تحقیق همچنین تاثیرات متقابل فرهنگی میانایران و هند را از طریق تبادلات تجاری، مهاجرت های دینی، و ارتباطات سیاسی مورد بررسی قرار داده و نشان داده استکه این تبادلات به غنیتر شدن نمادهای سماوی و تقویت روابط فرهنگی میان این دو تمدن کمک کرده است. در پایان،پیشنهاداتی برای تحقیقات آینده در زمینه بررسی دقیق تر تاثیرات فرهنگی و دینی میان ایران و هند ارائه شده است.