بررسی توسعه شهری پایدار با منابع درامدی شهرداری؛ نمونه موردی شهر زابل

شهرداری به عنوان نوعی حکومت محلی در شهرها دارای وظایفی مانند امور خدماتی، نوسازی و عمرانی است که انجام این وظایفنیازمند درامدهایی میباشد. همچنین برای اینکه شهر را در جهت توسعه پایدار سوق دهد نیازمند درامد پایدار است تا برای ایفای نقشخود آنها را هزینه کند. بعد از سال 1362 با قطع بودجه دولت و خودکفایی شهرداریها بدون تعریف درامد مشخصی برای آنها، اکثرشهرداریها با مشکل مواجه شده و برای کسب درامد مورد نیاز به سوی درامدهای ناپایدار روی آوردهاند. شهرداری زابل نیز به علتعدم رونق اقتصادی این شهر، نبود کارخانجات پردرآمد، ساخت و سازهای غیر اصولی، کشف نشدن منابع و مواهب محیطی آن، مرزیبودن و نبود نیروی متخصص و کارامد انسانی بیشتر از عوارض درامدی چون عوارض نفتی، جریمه کمیسیون ماده 100 ، فروشتراکم و تغییر کاربریها ارتزاق نموده که از پایداری لازم برخوردار نبوده و درامدهای پایداری مثل عوارض نوسازی و معاملات غیرمنقول در حاشیه قرار گرفتهاند. تحقیق حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی میباشد که برای جمع آوری اطلاعات از روش اسنادی ومیدانی استفاده شده و به وسیله نرم افزار اکسل نمایش و تحلیل شدهاند، نتایج نشان میدهد، بیش از نیمی از درامد شهرداری زابلناپایدار بوده و حدود یک هفتم آن مختصبه درامد جریمه کمیسیون ماده 100 میباشد و در نتیجه یکی از پارامترهای توسعه شهریپایدار اقتصاد با دوام میباشد و از آنجا که اغلب درامدهای ناپایدار مستمر نیستند توسعه شهری پایدار نبوده و باید در جهت پایداریحرکت کند.

Keywords:

ساختار درامدی , درامد پایدار , توسعه پایدار , شهرداری زابل