ارزیابی و انتخاب بهترین دانه های روغنی برای تولید سوخت بایودیزل مبتنی بر ابعاد توسعه پایدار در استان فارس

رشد سریع جمعیت و توسعه ی صنعتی نیاز به انرژی را در دنیای امروز افزایش داده است. با این حال، محدودیت منابع فسیلی و آلودگی هایزیست محیطی ناشی از آنها، جهان را به سمت توسعه منابع انرژی تجدیدپذیر سوق داده است. در این میان، سوخت بایودیزل از مهمترینمنابع انرژی تجدیدپذیر است که تولید آن از منابع زیست توده مختلف از جمله دانه های روغنی مقدور است. دانه های روغنی، زیست تودهایسهل الوصول برای تولید بایودیزل محسوب می شوند که در بسیاری از اقلیم ها از جمله استان فارس قابل کشت هستند. هدف این تحقیق،توسعه یک رویکرد ترکیبی مبتنی بر ابعاد توسعه پایدار برای انتخاب و رتبه بندی دانه های روغنی مناسب برای تولید سوخت بایودیزل است.به این منظور، با مراجعه به مطالعات پیشین این حوزه و نظرات خبرگان، ابتدا سیزده معیار موثر در انتخاب مناسبترین دانه روغنی (مطابقبا ابعاد توسعه پایدار) شناسایی و شش دانه روغنی قابل کشت در استان فارس به عنوان دانه های روغنی کاندیدا انتخاب گردیدند. سپس، یکمدل پیشنهادی تعیین وزن ترکیبی، بر اساس روش بهترین-بدترین گروهی فازی و ارزیابی وزن مبتنی بر سطح فازی، برای تعیین وزنمعیارها بکار گرفته شد. همچنین، با استفاده از روشهای کوکوسو فازی، تاپسیس فازی و واسپاس فازی، دانه های روغنی کاندیدا به صورتمجزا ارزیابی و رتبه بندی شدند. سپس، با استفاده از روش تخصیص خطی، رتبه بندی های حاصل از سه روش، ادغام و رتبه نهایی دانه هایروغنی کاندیدا تعیین شدند. نتایج تحقیق نشان میدهد که گلرنگ و پنبه دانه به ترتیب به عنوان بهترین و بدترین دانه روغنی در استانفارس برای تولید سوخت بایودیزل محسوب می شوند.

ارزیابی و انتخاب بهترین دانه های روغنی برای تولید سوخت بایودیزل مبتنی بر ابعاد توسعه پایدار در استان فارس Keywords:

زیست توده , سوخت بایودیزل , روش بهترین-بدترین گروهی فازی , روش ارزیابی وزن مبتنی بر سطح فازی , کوکوسو فازی , واسپاس فازی