بررسی سطوح جایگزینی کنجاله کلزا، پنبه دانه و آزولا در جیره غذایی تیلاپیای نیل

شاخص های رشد (WG و SGR)، کارایی غذا (FCR، FI و PI) و پروتئین (PER و PCE) ماهی تیلاپیای نیل انگشت­قد (Oreochromis niloticus)به طور هم زمان در سه آزمایش طی ۱۲ تیمار و هر یک با سه تکرار ارزیابی شد. تیمار شاهد و سطوح جایگزینی ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد کانولا و ۱۵، ۲۵، ۳۵ و ۴۵ درصد پنبه دانه به جای منابع پروتئینی گران قیمت (پودر ماهی و سویا) و سطوح ۱۳، ۲۱ و ۲۹ درصد آزولا بررسی شدند. میزان شاخص های رشد، برداشت غذا و مصرف پروتئین در جیره شاهد به طور معناداری بیشتر از تمامی جیره­های محتوای منابع پروتئین گیاهی بود (۰۵/۰p<). با افزایش میزان منابع پروتئین گیاهی به جیره­ها، شاخص­های فوق در تمامی تیمارهای جایگزینی منابع پروتئین گیاهی کاهش معناداری نشان دادند. در ضریب تبدیل غذایی و شاخص­های کارایی پروتئین  بین جیره شاهد و جیره های حاوی کانولا (۲۵ و ۵۰ درصد جایگزینی)، پنبه دانه (۱۵، ۲۵ و ۳۵ درصد جایگزینی) و آزولا (۱۳ و ۲۱ درصد) اختلاف معنادار مشاهده نشد (۰۵/۰p>). با توجه به نتایج به نظر می رسد در تمامی اقلام غذایی بررسی شده نکته مشترک عدم خوش خوراکی غذا برای ماهیان تیلاپیا بود که به دنبال آن کاهش برداشت غذا، پروتئین مصرفی و در نهایت رشد ایجاد شد. در صورت رفع مشکل خوش خوراکی خوراک می توان انتظار داشت کنجاله کانولا و پنبه دانه به ترتیب تا سطوح ۵۰ و ۳۵ درصد جایگزینی و آزولا تا سطح ۲۱ درصد جیره قابلیت استفاده در جیره غذایی دوره رشدی تیلاپیای نیل را داشته باشند.

بررسی سطوح جایگزینی کنجاله کلزا، پنبه دانه و آزولا در جیره غذایی تیلاپیای نیل Keywords:

substitution , canola , cotton seed meal , azolla and tilapia , جایگزینی , کلزا , پنبه دانه , آزولا و تیلاپیا