امنیت غذایی زمانی به دست م ی آید که همه مردم همواره به غذای کاف ی ، سالم ، مغذی و حلال
دسترسی فیزیکی و اقتصادی داشته باشند و این غذا نیازهای فرد برای یک زندگی سالم و فعال را فراهم سازد. اجزاء و عوامل متنوعی بر عملکرد مناسب ارکان
امنیت غذایی موثر است . چهار رکن شناسایی شده
امنیت غذایی شامل : ۱)
فراهمی غذا در سطح ملی ، ۲) در دسترس بودن در خانوارها، ۳)
بهرهمندی ، و ۴)
ثبات عوامل مذکور در طول زمان است . در این راستا در تعریف جامع
امنیت غذایی ، هر چهار رکن مذکور در نظر گرفته شده است . مفهوم
امنیت غذایی و ارکان آن در طی زمان دچار تحولات شگرفی شده که به تغییر مفهوم عملیاتی
امنیت غذایی و نوع شاخص ها و روشهای مورد استفاده برای سنجش آن نیز انجامیده است . لذا در پژوهش حاضر، به بررسی تاریخی مفهوم
امنیت غذایی و شاخص های اندازهگیری آن پرداخته شد. یافته های این بررسی بیانگر آن است که علاوه بر تکامل مفهوم
امنیت غذایی ، ارکان آن نیز در طی زمان تکامل یافته و در سالهای اخیر بر رکن پایداری آن تاکید ویژه شده است . همچنین بر اساس شاخص های سازمان فائو در سالهای ۲۰۱۳ و ۲۰۲۳ برای اندازهگیری
امنیت غذایی ، شاهد تکامل و تعدد این شاخص ها به ویژه در رکن
دسترسی به غذا هستیم . بر اساس بررسی حاضر، پیشنهاد می شود برای دستیابی به
امنیت غذایی پایدار با حفظ ارزشهای کشور، افزونبر اندازهگیری
امنیت غذایی بر مبنای شاخص های ارائه شده توسط سازمان فائو، می بایست به شناسایی و تدوین شاخص هایی متناسب و سازگار با شرایط اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی که در برگیرنده تفاوتهای جغرافیایی و منطقه ای در سطوح خانوار و فردی باشد و دهک های درآمدی مختلف را نیز در برگیرد، اقدامات لازم و کافی توسط مسئولین ذیربط و سیاست گذاران صورت گیرد.