امنیت غذایی پایدار یکی از چالش های اساسی جهان معاصر است که با افزایش جمعیت جهان تا ۷.۹ میلیارد نفر تا سال ۲۰۵۰، نیاز به افزایش ۷۰ درصدی تولید مواد غذایی را ضروری ساخته است . این در حالی است که تغییرات اقل یمی ، تهد ید ۳۰ درصدی گونه های گیاه ی و جانوری ، تخریب ۳۳ درصدی خاکهای کشاورز ی ، کاهش منابع آب شیرین و هدررفت یک سوم مواد غذایی تولیدی (۳.۱ میلیارد تن در سال)، چالش های موجود را پیچیده تر کرده است . در این راستا،
هوش مصنوعی به عنوان فناوری نوظهور، با قابلیت های متنوعی همچون پیش بینی بحرانهای غذایی ، مدیریت آفات و بیماری های گیاهی ، کاهش ضایعات، بهینه سازی زنجیره تامین ، نظارت بر ایمنی مواد غذایی و پیش بینی ترجیحات مصرفکنندگان می تواند نقش مهمی در تحقق
امنیت غذایی پایدار ایفا کند. فناور ی های کلیدی
هوش مصنوعی شامل پردازش زبان طبیعی ،
یادگیری ماشین ، شبکه های عصبی و سیستم های خبره، امکان توسعه راهکارهای نوآورانه را فراهم می آورند. نمونه های موفق کاربرد
هوش مصنوعی شامل استفاده از IBM Watson برای پیش بینی های هواشناسی محلی ، مدل Crop Pro برای پیش بینی عملکرد محصولات کشاورزی ، سیستم هشدار سریع FAO برای پیش بینی نوسانات قیمت مواد غذایی و اپلیکیشن Plantix برای شناسایی بیماری های گیاه ی است . با این حال، چالش هایی مانند جابجایی مشاغل ، کاهش خلاق یت انسانی ، مسائل حریم خصوصی و تاثیرات اجتماعی نیز وجود دارد. نتایج نشان می دهد که بهرهگیری موفق از
هوش مصنوعی مستلزم رویکردی چندرشته ای است که دانش سنتی و تجربه انسانی را با فناوری های نوین ترکیب می کند. همچنین ، حمایت سیاست گذاران و دولت ها برا ی پذیرش و اجرای این فناوری ها در بخش کشاورزی و
زنجیره تامین غذا ضروری است . این پژوهش نشان م ی دهد که
هوش مصنوعی می تواند به عنوان ابزاری قدرتمند در کنار سایر راهکارها، به ایجاد سیستم های غذایی پایدارتر، کارآمدتر و عادلانه تر کمک کند.