بررسی الگوهای معماری پایدار در مناطق سرد و خشک نمونه موردی:شهر سنندج

تحولات و پیشرفت های دهه هایر اخیردرعلوم و فنون موجب رشدسریع جمعیت جهان شده است و پیامدهای ناگواری برای محیط زیست به همراه اورده است برهمین اساس یکی ازمباحث مطرح درمعماری پایداری و به تبع آن طراحی براساس الگوهای معماری پایدارمیباشد مفهوم پایداری دردهه 1970 میلادی درنتیجه اگاهی بشرازاین مسائل و مشکلات مطرح شد میدانیم که یکی ازسمبلهای معماری پایدار معماری سنتی ایرانی است که به موضع های اکولوژیکی کارایی و کارکردی بنا پاسخ گو بوده است یکی ازمشکلات معماری معاصر استفاده ازمصالح نامناسب و طراح یهایی بدون توجه به اقلیم می باشد با عنایت به چالشی که انسان امروزه با آن مواجه است و برای ارتقا کیفیت معماری امروز که ازمسائل مههم و قابل بحث درمعماری معاصر است توجه به الگوهای پایدارمعماری سنتی و تطبیق آن با معماری امروز و توسعه درچهارچوب توسعه پایدارم یتواند راه گشا باشد درپژوهش حاضر سعی شده ابتدا به تعاریف و ویژگیهای معماری پایدار و اصول مطرح شده درآن پرداخته شود و سپس با کنکاشی درمعماری مناطق سردوخشک نمونه موردی سنندج به خصوص بناهای سنتی آن به الگوهای پایداربکارگرفته شده دراین شهر رسید و ازاین الگوها درست گرفت همچنین ازطبیعت و انرژیهای پاک درتوسعه پایداربه نحواحسن استفاده نمود.