تجزیه و تحلیل شاخص های موثر بر افزایش تاب آوری شهری در برابر بحران های محیط زیستی طبیعی و انسانی با رویکرد توسعه پایدار ( نمونه موردی : شهر شیراز)

شهرها در طی سال های اخیر، درصد زیادی از جمعیت جهان را به سوی خود جذب نموده اند. به طوری که تعداد افرادی که در شهرها زندگی می کنند به بیش از افراد ساکن در بیرون از شهرها رسیده است .امروزه این مراکز جمعیتی در معرض وقوع انواع سوانح طبیعی و یا سوانح انسان ساخت به دلیل پیشرفت تکنولوژی قرار گرفته اند، که نتیجه ای جز توسعه ناپایدار شهری به دنبال نداشته اند. از این رو امروزه دیدگاه غالب از تمرکز بر روی صرفا کاهش آسیب پذیری به افزایش تاب آوری در برابر بحران های محیط زیستی طبیعی و انسانی تغییر پیدا کرده است . هدف از انجام این تحقیق تجزیه و تحلیل شاخص های موثر بر افزایش تاب آوری شهری در برابر بحران های محیط زیستی طبیعی و انسانی با رویکرد توسعه پایدار شهری در کلان شهر شیراز بدون در نظر گرفتن مخاطره خاصی می باشد. برای نیل به این هدف از روش تحقیق توصیفی تحلیلی مبتنی بر تحلیل پرسشنامه در بین کارشناسان بهره گرفته شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آماری میانه ، مد، میانگین ، آزمون K-S، و آزمون On sample T-test استفاده شده است . نتایج حاصل از تحلیل آماری نشان می دهد تاب آوری کلان شهر شیراز در مولفه ها کاهش مخاطرات و شاخص اجتماعی - فرهنگی مثبت می باشد و شهر شیراز در این دو شاخص وضعیت مناسبی در مقابل بحران ها قرار دارد. و در شاخص نهادی - مدیریتی و زیرساختی مقادیر به دست امده کمتر از حد استاندارد و منفی می باشد که نتیجه گرفته می شود وضعیت تابآوری شهر شیراز در بعد نهادی - مدیریتی و زیرساختی در حد نامطلوب و آسیب پذیر می باشد.

تجزیه و تحلیل شاخص های موثر بر افزایش تاب آوری شهری در برابر بحران های محیط زیستی طبیعی و انسانی با رویکرد توسعه پایدار ( نمونه موردی : شهر شیراز) Keywords:

تاب آوری , تاب آوری شهری , بحران , مدیریت سوانح , شهر شیراز