بررسی میزان سازگاری بافت جدید و قدیم با شرایط اقلیمی (نمونه موردی شهر سنندج)

در این تحقیق با توجه به ساختار جوان جمعیت در شهر سنندج و نرخ بالای مهاجرت روستائیان و نیاز هر چه بیشتر بهمسکن شهری در رابطه با لزوم استفاده بهینه از منابع ملی به ویژه صرفه جوئی در زمینه مصرف انرژی در بخشساختمان، متناسب با پارامترهای اقلیمی موجود و موقعیت منطقه مورد مطالعه از معیار ماهانی برای مطالعه وضعیتزیست اقلیم و میزان سازگاری اقلیمی بافت قدیم و جدید شهر سنندج و ارائه پیشنهادهای معماری به منظور استفادههر چه بیشتر از انرژیهای طبیعی ( خورشید ، باد و ... ) و صرفه جوئی در مصرف سوختهای فسیلی استفاده شده است.پس از محاسبه وضعیت زیست اقلیم شهر سنندج، مساکن موجود، بر اساس قدمت و ویژگیهای معماری به سه دسته؛بافت جدید، قدیم، و فرسوده تقسیم شدند و تعداد 142 نمونه از بافتهای معماری در مناطق مختلف شهر سنندجانتخاب گردید. سپس بر اساس معیار ماهانی پرسشنامه ای تنظیم شد و با توجه به ویژگیهای معماری هر کدام از نمونهها، پرسشنامه ای تکمیل گردید. نتایج پرسشنامه ها برای هر بافت، جداگانه استخراج شده و این نتایج به منظور تطبیق با معیار ماهانی و برآورد میزان سازگاری اقلیمی مساکن، در نرم افزار رایانه ای spss با هم مقایسه و تحلیل شده اند. بر اساس معیار ماهانی، بافت قدیم شهر دارای بیشترین سازگاری با اقلیم محلی و بافت جدید دارای کمترین سازگاریمی باشد و در مجموع حدود 50 درصد از مساکن شهر سنندج با شرایط اقلیمی محل، سازگار هستند.