معماری و توسعه پایدار

همزمان با انقلاب صنعتی و پیشرفتهای فنی- تکنولوژیکی در عرصه معماری، معماری بومیاقصی نقاط دنیا که با توجه به طبیعت و محیط پیرامون خود شکل می گرفت و همساز با اقلیمسر بر می افراشت به دست فراموشی سپرده شد. معماری مدرن نیز که زاده این تحولات بود بهطور کل بستر شکل گیری معماری را نادیده گرفت. اصطلاح پایداری برای نخستین بار توسطکمیته جهانی گسترش محیط زیست تحت عنوان رویارویی با نیازهای عصر حاضر بدون بهمخاطره انداختن منابع نسل آینده برای مقابله با نیازهایشان مطرح شد. پایداری ریشه در سهچیز دارد، طبیعت ، اخلاق ، سنت و مسائل اقتصادی. اولین مفهوم پایداری ؛ اصول پایدارحفاظت و نگهداری همساز با طبیعت است. دومین مفهوم پایداری ؛ منطقه گرایی و بومگرایی است یا مفهومی است که نشان می دهد افراد در مجموعه هایی هستند که تکنولوژیآینده ساز و آینده نگر باید براساس الگوهای بومی و منطقه ای عمل کند . سومین مفهوموابسته به اخلاق است، رویکردی که علاوه بر عدم تحمل تخریب و ضایعه بر محیط پیرامونیاز تواناییهای نسلهای آینده در برآوردن نیازهایشان نمی کاهد.