بررسی آسایش معماری همساز با اقلیم شهرستان سقز بر مبنای شاخص اوانز

ضرورت شناخت طراحی اقلیمی، روشی برای کاهش هزینه انرژی در ساختمان می باشد. در هر آب و هوایی ساختمانهایی که بر اساس ضوابط اقلیم طراحی می گردند ضرورت سرمایش و گرمایش مکانیکی را به حداقل کاهش می دهندو به جای استفاده از انژری تولیدی از خود طبیعت استفاده می کنند. طراحی ساختمان با توجه به جریان طبیعیانرژی دارای منافع دیگری نیز می باشد. طراحی اقلیمی موجب می گردد که ساختمان دارای شرایط آسایش بهتریباشد. به جای اینکه در ساختمان از وسایل سرمایش و گرمایش استفاده شود خود ساختمان با استفاده از طبیعت میتواند در برابر شرایط جوی پاسخگو باشد و به جای سر و صدای وسایل مکانیکی از حس طبیعت برخوردار باشد.درنتیجه برای افراد ساکن در ساختمان حس خوشایند را ایجاد کرده و به پایداری انرژی کمک بسیاری خواهد کرد. دراین مقاله که به روش شاخص اقلیمی اوانز درشهرستان سقز کار شده است توصیه ها و دستور العمل های مربوط بهآسایش در معماری پیشنهاد شده است که در صورت رعایت آن می تواند ساختمان را با طبیعت سازگار کند و ازحداقل انرژی استفاده نماید و حس پایدار بودن ساختمان را نشان دهد و باعث تقلیل هزینه های گرمایش و سرمایشبا استفاده از جریان های انرژی طبیعی برای ایجاد شرایط آسایش ساختمان باشد و راهکارهای مناسب و پیوندسازگاری محیط با مصالح باشد که منجر به محیطی طبیعی و پایدار خواهد گردید و این روند اگر بدون گسست بیننسل های ادامه داشته باشدکمکی به منابع و محیط خواهد کرد و سیمای شهر متناسب با اقلیم خواهد بود.

Keywords:

آسایش , همساز با اقلیم , معماری , سقز , اوانز