بیوکامپوزیت ها در صنعت ساختمان با رویکرد توسعه پایدار

در دنیای معاصر بکارگیری روز افزون مصالح نوین و پایدار در ساختمان ها نهضتی است که توجه جامعه جهانی را در چندین سال اخیر به سوی خود جلب نموده است. امروزه با گسترش صنعت ساخت و ساز، شاهد تقاضای روزافزون در بکارگیری مصالحی هستیم که دارای دوام و مقاومت بیشتر، وزن کمتر و خصوصیات مکانیکی ویژه ای باشند که در قیاس با مصالح سنتی از برتری قابل ملاحظه ای برخوردار بوده و ترجیحاً سازگار با محیط زیست و زیست تخریب پذیر باشند. بیوکامپوزیت یکی از مصالحی است که بسیاری از شرایط فوق الذکر را دارا بوده و یکی از مصالح صلی سازه های پایدار بشمار می آید. بیوکامپوزیت ها موادی سازگار با محیط زیست بشمار می آیند و با استفاده از آن می توان بکارگیری مواد با منشاء نفتی را به طرز چشمگیری کاهش داد. بیوکامپوزیت ها ترکیب از الیاف طبیعی یا فیبرهای گیاهی (که عمدتاً از گیاهان و سلولز مشتق شده) با ماتریس پلیمری می باشند. فیبرهای گیاهی دارای مزایای بسیاری چون: تجدیدپذیری، قابلیت بازیافت، زیست تخریب پذیری، وزن مخصوص کم و استحکام بالا می باشند. بعلاوه بکارگیری بیوکامپوزیت ها می تواند نگرانی های زیست محیطی و اقتصادی مواد صنعتی را کاهش دهد. به طور کلی استفاده از مواد بیوکامپوزیت رشد چشمگیری را در صنعت ساختمان سازی، اتومبیل سازی، بسته بندی و بسیاری از صنوف دیگر شاهد بوده است. در این میان بکارگیری روزافزون این مواد در صنعت ساختمان امری غیرقابل چشم پوشی است. بیوکامپوزیت ها در صنعت ساختمان در بخش سازه ای و نیز غیرسازه ای نظیر پنجره ها، درها، حصارکشی، سقف سازی، قالب بندی و بسیاری دیگر استفاده می شود. این مقاله به شناخت و بررسی بیوکامپوزیت ها به عنوان مصالح پیشنهادی پایدار و بررسی عملکرد این مواد در صنعت ساختمان می پردازد.