استفاده از فن آوری های نوین در شهرهای پایدار قرن 21

شهرپایدار، شهری است با تمامی عناصر و جزء های کالبدی قابل رویت و متشکل از عناصر طبیعی و مصنوع که شکل دهنده فضایی و شکلی فعالیت جوامع می باشد. پیشرفت روز افزون فناوری سبب ایجاد تغییراتی در زندگی جوامع شهری شده است. اتکای انسان بر فناوری امری انکار ناپذیر است. فناوری همواره در حال تغییر دادن زندگی انسان می باشد و این وابستگی با گذشت زمان بیش از پیش افزایش یافته است. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای و تجربیات موفق جهانی به ارزیابی نقش و اثرات فناوری- ترکیب نانوتکنولوژی، بیوتکنولوژی، فناوری اطلاعات و فناوری های جدید، که همگی با هم به عنوان فناوری هلی همگرا مدنظر گرفته می شود- در شهرهای پایدار قرن 21 می پردازیم. نتایج این پژوهش اینگونه بوده که تکنولوژی های جدید نوید بخش پیشرفت های چشمگیری در زمینه تبدیل و ذخیره انرژی خورشیدی، مبدل های ترموالکتریک، باتری ها، پیل های سوختی بسیار کارامد می باشد. کنترل نانو ساختارها و ترکیب و ساخت مواد جدید برای دستیابی به شیوه های مدرن مورد استفاده در ساختمان، امیدهای بسیاری را برای مدیریت انرژی در ساختمان بخصوص برای ساختمانها و شهرهای آینده نوید می دهد.