مقایسه نحوه قرار گیری بهینه سلول های گیل در سازه های شناور بسیار بزرگ نوع پانتون جهت کاهش اختلاف خیز در سازه

سازه های شناور بسیار بزرگ از نوع پانتون وقتی تحت بارگذاری سنگین نامتقارن قرار می گیرند، اختلاف خیز سازه بین مرکز و لبه ها افزایش می یابد که موجب بالا رفتن تنش در اجزای سازه و آسیب دیدن تاسیسات سطح سازه شناور می گردد. یکی از روشهای کاهش اختلاف خیز استفاده ازسلول های گیل است. این سلول ها قسمت هایی از سازه می باشد که با امکان ورود و خروج آب به داخل آنها نیروی شناوری در زیر این قسمت هاحذف می شود. در این مطالعه با فرض آرام بودن دریا و بارگذاری در مرکز سازه ها از برنامه ریزی غیر خطی ترتیبی و الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی استفاده شده است. مقایسه نتایج انجام شده نشان می دهد که در سازه دایره ای شکل، وقتی شعاع بارگذاری 0/5تا0/75برابر شعاع کل باشد، استفاده از سلول های گیل موثرتر است و هر چه شدت بار وارده بیشتر باشد حلقه تشکیل شده از سلول ها به لبه ها نزدیک و ضخامت حلقه کمتر می شود. همچنین محل بهینه سلول ها در سازه مربعی، مستطیلی و I شکل، گوشه ها بوده و نحوه قرار گیری آنها مثلثی است

Keywords:

بهینه سازی , الگوریتم ژنتیک , برنامه ریزی غیر خطی , , سلول گیل , سازه شناور بسیار بزرگ