تحولات کشتیرانی در ایران دوره پهلوی دوم (۱۳۵۰-۱۳۵۷ه.ش): بررسی رشد، چالش ها و پیامدها

افزایش درآمدهای نفتی ایران در فاصله سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ه.ش، فرصتی را بی نظیر برای سرمایه گذاری های کلان در بخش های مختلف، از جمله صنعت کشتیرانی، به وجود آورد. در این راستا، دولت با تخصیص بودجه های قابل توجه، اقدام به خرید و سفارش ساخت کشتی های جدید با ظرفیت های متنوع نمود تا ناوگان تجاری دریایی کشور را تقویت کند. همچنین، توسعه زیرساخت های بندری، شامل ساخت بنادر جدید و تجهیز بنادر موجود به امکانات مدرن بارگیری و تخلیه، از اولویت های دولت در جهت تسهیل تجارت دریایی بود. علاوه بر این، ارائه تسهیلات مالی، وام های بلند مدت و کاهش مالیات ها به شرکت های کشتیرانی، به منظور ترغیب سرمایه گذاری و افزایش فعالیت در این حوزه، در دستور کار قرار گرفت. این پژوهش به بررسی این سوال می پردازد که چگونه این افزایش درآمد و سیاست های توسعه اقتصادی منجر به توسعه کشتیرانی شد و چه چالش ها و پیامدهایی در این صنعت وجود داشت؟یافته های تحقیق نشان می دهد که علی رغم سرمایه گذاری های کلان، توسعه صنعت کشتیرانی با چالش هایی نظیر سوء مدیریت، فساد اداری، کمبود نیروی متخصص، وابستگی به واردات تجهیزات و عدم توازن در توسعه بنادر روبرو بوده است. این چالش ها، اگرچه منجر به افزایش ظرفیت حمل و نقل دریایی و تسهیل تجارت خارجی شدند، اما مانع از دستیابی به توسعه پایدار شده و وابستگی به واردات را افزایش دادند. در نهایت، توسعه کشتیرانی در این دوره، با وجود فرصت های ناشی از درآمدهای نفتی، به دلیل موانع ساختاری و مدیریتی، نتوانست به اهداف توسعه پایدار دست یابد و نیازمند توجه بیشتر به مسائل مدیریتی، آموزشی و اقتصادی بود.

تحولات کشتیرانی در ایران دوره پهلوی دوم (۱۳۵۰-۱۳۵۷ه.ش): بررسی رشد، چالش ها و پیامدها Keywords:

صنعت کشتیرانی , پهلوی دوم , ناوگان دریایی , بنادر , درآمدهای نفتی.