گردشگری در دنیای امروز به عنوان یکی از بزر گترین و متنوع ترین صنایع جهانی شناخته می شود و تاثیرات قابل توجهی بربخش های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی دارد. یکی از استراتژ یهایی که در بسیاری از کشورها به منظور رشد وتوسعه مناطق روستایی مورد توجه قرار گرفته، توسعه
گردشگری روستایی است. یکی از رویکردهای کلیدی در این زمینه،رویکرد
گردشگری اجتماع محور است که به دنبال ایجاد منافع اقتصادی و اجتماعی، حفاظت از منابع طبیعی ، حفظ هویتفرهنگی و بهبود کیفیت زندگی جامعه به منظور تامین نیازهای نسل های حال و آینده می باشد. توسعه این نوع گردشگری، درصورتی که با تقویت ظرفیت ها و توانمندی های زیرساختی جوامع محلی همراه باشد، می تواند بیشترین منافع را به همراه داشتهباشد. بنابراین، اگر
گردشگری با برنامه ریزی صحیح انجام شود، قادر است تمامی شاخصهای
توسعه پایدار از جمله اشتغال،تو سعه اقتصادی، ارتقای سطح فرهنگی از طریق تبادل فرهنگی، حفاظت از میراث تاریخی و طبیعی و همچنین حفاظت از محیطزیست جوامع را بدون نیاز به سرمایه گذاری کلان، بهبود بخشد. در این راستا، پژوهش حاضر به صورت توصیفی انجام شده واطلاعات آن از طریق روش کتابخانه ای گردآوری شده است. هدف این پژوهش بررسی و مرور ادبیات مرتبط با
گردشگری وگردشگری روستایی با رویکرد اجتماع محور است. توجه به این رویکرد ارزشمند به عنوان یک شاخه مهم در صنعت گردشگریدر سطح ملی و بین المللی از اهمیت بالایی برخوردار است.