نقش توسعه فضای سبز در شهرداری ها در کاهش تنش های محیطی و تقویت اکوسیستم های شهری abstract
در دهه های اخیر، توسعه
فضای سبز در محیط های شهری به عنوان یکی از راهکارهای اساسی برای مقابله با مشکالت زیست محیطی و بهبود کیفیت زندگی شهری مورد توجه قرار گرفته است.
فضای سبز شهری عالوه بر ارائه زیبایی بصری، نقش حیاتی در کاهش
تنش های محیطی همچون آلودگی هوا،
تغییرات اقلیمی و بحران های آب و انرژی ایفا می کند. این مقاله به تحلیل نقش توسعه
فضای سبز در کاهش
تنش های محیطی و تقویت اکوسیستم های شهری می پردازد و هدف آن بررسی تاثیرات آن بر بهبود شرایط زیست محیطی و ارتقاء کیفیت زندگی در شهرهای ایران است. در این پژوهش از روش تحقیق ترکیبی استفاده شده است که شامل تحلیل کیفی مستندات، گزارش های شهرداری ها، و داده های کمی مربوط به میزان
فضای سبز و تغییرات محیطی در شهرهای منتخب کشور است. یافته های این مطالعه نشان می دهد که گسترش
فضای سبز در شهرها می تواند اثرات گسترده ای در کاهش آلودگی هوا، کاهش دمای شهری، تقویت تنوع زیستی، بهبود کیفیت خاک و آب، و افزایش سلامت عمومی شهروندان داشته باشد. به ویژه، در شهرهایی همچون تهران و اصفهان، ایجاد و گسترش فضاهای سبز عمومی، به کاهش آالینده های هوا و کاهش اثرات جزایر گرمایی کمک کرده است. نتایج همچنین نشان دهنده این است که توسعه
فضای سبز نه تنها به عنوان یک راهکار زیست محیطی برای مقابله با
تغییرات اقلیمی عمل می کند، بلکه با ایجاد فضاهای اجتماعی و فرهنگی به تقویت هویت شهری و بهبود روابط اجتماعی میان شهروندان نیز منجر می شود. در این راستا،
شهرداری ها با اتخاذ استراتژی های مناسب و تخصیص منابع الزم، می توانند برنامه های موثری برای توسعه پایدار
فضای سبز در سطح شهرهای خود پیاده سازی کنند. این مقاله به طور خاص بر چالش ها و فرصت های ناشی از توسعه
فضای سبز در مدیریت شهری و تاثیر آن بر ارتقاء کیفیت محیط زیست شهری و کاهش
تنش های محیطی در ایران تاکید دارد. همچنین پیشنهاداتی برای بهبود سیاست های شهری و تقویت گسترش
فضای سبز به منظور ایجاد محیط های شهری سالم و پایدار ارائه می شود.