حکمرانی محلی و
مشارکت شهروندان از ارکان اصلی
مدیریت شهری در دنیای امروز هستند که تاثیر بسزایی در فرآیندهای
توسعه شهری دارند.
حکمرانی محلی به معنای توانمندی نهادهای دولتی و غیر دولتی در مدیریت امور شهری از سطح محلی است که تاثیر مستقیم بر کیفیت خدمات شهری، توسعه پایدار و رفاه اجتماعی دارد. در این میان،
مشارکت شهروندان به عنوان یک عنصر کلیدی در فرآیند حکمرانی، موجب تقویت دموکراسی،
شفافیت و پاسخگویی می شود. این تحقیق به بررسی و تحلیل نقش
سیاست های شهرداری در
حکمرانی محلی و نحوه تاثیر آن ها بر مشارکت فعال شهروندان در
توسعه شهری می پردازد. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی و تحلیل سیاست هایی است که می توانند به بهبود تعاملات میان شهرداری ها و شهروندان، افزایش مشارکت عمومی و در نهایت، توسعه پایدار شهری کمک کنند. این تحقیق با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و بررسی منابع علمی معتبر و گزارش های دولتی، به تحلیل نقش شهرداری ها در فرایند
حکمرانی محلی پرداخته است. نتایج تحقیق نشان می دهند که سیاست های شهرداری، به ویژه در زمینه
شفافیت اطلاعات، ایجاد فضاهای مشارکت اجتماعی و تقویت فرآیندهای دموکراتیک، تاثیرات مثبتی بر
مشارکت شهروندان دارند. علاوه بر این، سیاست های مرتبط با بهبود کیفیت خدمات عمومی و مدیریت منابع شهری، نظیر حمل ونقل، فضای سبز، و آلودگی هوا، می توانند موجب ارتقاء کیفیت زندگی شهری و کاهش چالش های محیطی شوند. در نهایت، این تحقیق به ارائه پیشنهاداتی برای شهرداری ها می پردازد که بر مبنای آن ها می توانند زمینه های مشارکت بیشتر شهروندان را فراهم کرده و
حکمرانی محلی را در جهت توسعه پایدار شهری تقویت نمایند. این نتایج می تواند به عنوان مبنای سیاست گذاری های شهری در ایران و سایر کشورها برای بهبود
حکمرانی محلی و افزایش
مشارکت شهروندان استفاده شود.