مطالعه ی نفوذ پذیری معابر و سازه بناها برای بهبود شرایط زندگی شهری و ارتقای زیست پذیری شهرک (مطالعه موردی: شهرک بزین، منطقه ۱۰ شهرداری شیراز)

مقدمه:زیست پذیری شهری به عنوان مفهومی کلیدی، به توانایی شهرها در تامین نیازهای اساسی ساکنان و ایجاد محیطی سالم و پایدار اشاره دارد. این مفهوم تحت تاثیر شاخص های کالبدی مانند کیفیت سازه ها، نوع مصالح و نفوذپذیری معابر قرار می گیرد. سازه های مقاوم و مصالح باکیفیت، ایمنی و پایداری بافت شهری را افزایش می دهند، در حالی که نفوذپذیری مناسب معابر، دسترسی و تحرک شهری را بهبود می بخشد. بررسی این شاخص ها گامی اساسی در جهت ارتقای کیفیت زندگی و تحقق شهرهای زیست پذیر است.مواد و روش ها:این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و توسعه محور بوده و از لحاظ روش شناسی، رویکردی توصیفی-تحلیلی دارد. در فرآیند تحلیل داده ها، از تکنیک های تحلیل فضایی بهره گرفته شده است. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی زیست پذیری شهری با تمرکز بر دو شاخص مهم، شامل نفوذپذیری شبکه معابر سواره رو و سازه و مصالح ساختمان ها در مقیاس محلات شهری (سطوح کوچک تر از مناطق) است. برای دستیابی به این هدف، از ابزارهای نوین مانند سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و نرم افزارهای Excel، ArcGIS و Google Earth استفاده شده است. نتایج: وضعیت واحدهای ساختمانی بر حسب نوع مصالح و سازه به کار رفته شده در آنها نشانگر آن است که در این شهرک ۷۰ درصد قطعات هم مصالح و هم سازه ی مقاوم دارند و ۳۳ درصد قطعات، مصالح یا سازه ی مناسب ندارد. همچنین، ۱۵ معبر درجه یک و ۱۰۰ معبر درجه دو در شهرک شناسایی شد که ۹۰ درصد آن ها از نفوذپذیری مناسبی برای حرکت سواره برخوردار هستند.نتیجه گیری:نتایج پژوهش نشان می دهد که از نظر نوع مصالح و سازه های به کاررفته، ۷۰ درصد از قطعات شهرک از مصالح و سازه های مقاوم برخوردار هستند، در حالی که ۳۰ درصد فاقد مصالح یا سازه های مناسب می باشند. این آمار بیانگر آن است که بیشتر بافت شهرک از نظر کالبدی در وضعیت مطلوبی قرار دارد، اما همچنان بخش قابل توجهی از آن نیازمند توجه و اقدامات بهسازی است. از سوی دیگر، شناسایی ۱۵ معبر درجه یک و ۱۰۰ معبر درجه دو که ۹۰ درصد آن ها از نفوذپذیری مناسب برای حرکت سواره برخوردار هستند، نشان دهنده دسترسی مطلوب و روانی ترافیک در شهرک است. با این حال، برای حفظ و بهبود شرایط موجود، برنامه ریزی دقیق تر و اقدامات پیشگیرانه برای بخش های با مصالح و سازه های نامناسب و معابر با نفوذپذیری کمتر ضروری است. این اقدامات می توانند به ارتقای زیست پذیری و پایداری شهری کمک شایانی کنند.

مطالعه ی نفوذ پذیری معابر و سازه بناها برای بهبود شرایط زندگی شهری و ارتقای زیست پذیری شهرک (مطالعه موردی: شهرک بزین، منطقه ۱۰ شهرداری شیراز) Keywords:

GIS , نفوذپذیری معابر , سازه و مصالح ساختمانی , زیست پذیری شهری , شهرداری شیراز