واکاوی مولفه های ادبیات مهاجرت در رمان «چاه بابل» اثر رضا قاسمی

ادبیات مهاجرت در کشور ما اخیرا و به ویژه بعد از انقلاب اسلامی مورد توجه منتقدان ادبی قرار گرفته است. رضا قاسمی از جمله نویسندگانی است که بعد از انقلاب اسلامی به فرانسه مهاجرت کرده و آثار خود را در این کشور خلق کرده است. آثار داستانی قاسمی به دلیل اقامت او در فرانسه و مواجهه اش با رنج های ناگزیر زندگی در غربت، برخی مولفه های مهم ادبیات مهاجرت را در خود دارد. در این مقاله با روش تحلیلی-توصیفی به بررسی مولفه های ادبیات مهاجرت در رمان چاه بابل اثر رضا قاسمی پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که زندگی راوی و سایر شخصیت های ایرانی سرشار از رنج هایی است که برخی از آن ها در نتیجه مواجهه آن ها با فرهنگ غریب به وجود آمده است. این شخصیت ها هرگز نمی توانند به سادگی فرهنگ بومی خود را کنار گذاشته و به طور کامل با فرهنگ فرانسه انس بگیرند و همین امر باعث بروز برخی کنش های رفتاری و روانی نامتعارف هم­چون اغتشاش هویت، افسردگی و احساس حقارت در آن ها شده است. برخی از مهم ترین مولفه های ادبیات مهاجرت در این رمان عبارت اند از: بحران هویت و بی آشیانگی، در حاشیه بودن، نوستالژی، سیالیت زمان و مکان، مانندگردی، فرهنگ پذیری و سازگاری، انتقاد از خود، مقایسه، کنش پذیری و انفعال.

واکاوی مولفه های ادبیات مهاجرت در رمان «چاه بابل» اثر رضا قاسمی Keywords:

رضا قاسمی , چاه بابل , ادبیات مهاجرت , بحران هویت , نوستالژی