امروزه نقش بنگاه های اقتصادی در اجتماع ، دست خوش تغییرات بسیار زیادی شده است ؛ به گونه ای که انتظار می رود این بنگاه ها نه تنها به فکر افزایش سود خود بوده ؛ بلکه نسبت به اجتماع نیز پاسخ گو باشند. بر این اساس و همچنین با توجه به ناتوانی گزارش های مالی در امر پاسخگویی ، گزارش های غیرمالی مورد توجه پژوهشگران و فعالان بازار شده است . با این حال به دلیل ارائه
نظریه های مختلف ، انواع شیوه های
گزارشگری غیرمالی به وجود آمده است . به گونه ای که ، در این حوزه یک نابسامانی برای پژوهشگران و یک سردرگمی برای فعالان بازار به خصوص تهیه کنندگان گزارش های غیرمالی ایجاد شده است . بر این اساس ، در این مقاله
نظریه های غالب بر
گزارشگری غیرمالی بررسی و طبقه بندی شده اند. بررسی ها نشان داد که می توان
نظریه ها را در دو گروه
پارادایم اثباتی و انتقادی جای داد. بر این اساس ، دیدگاه های کلاسیک و مسئولیت پذیری ، رویکردهای تصمیم گیری و اقتصادی ،
نظریه های ابزاری و یکپارچه و
نظریه های نمایندگی ، تبادل اجتماعی ، نهادی ، مشروعیت و ذی نفعان (شاخه مدیریتی ) به ویژگی های
پارادایم اثباتی نزدیک می باشند. از سوی دیگر، دیدگاه عمومی ، رویکرد اجتماعی و سیاسی ،
نظریه های سیاسی و اخلاقی و
نظریه های ذی نفعان (شاخه اخلاقی )، اقتصاد سیاسی و انتقادی به ویژگی های
پارادایم انتقادی نزدیک می باشند.