اجاره در قوانین موضوعه ایران و قوانین موجر و مستاجر سال ۱۳۷۶

روابط موجر و مستاجر یکی از اساسی ترین مراودات حقوقی در جامعه است که با توجه به رشد روزافزون اجاره نشینی به دلیل افزایش سرسام آور قیمت مسکن، آگاهی از قوانین مربوطه ضروری است. عدم آشنایی با این قوانین منجر به اختلافات گسترده و افزایش پرونده های حقوقی در محاکم میشود. این پژوهش با هدف بررسی و تحلیل تاثیر تغییرات قوانین اجاره در سال ۱۳۷۶ بر حقوق و تعهدات موجر و مستاجر در ایران انجام شده است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است که با جمع آوری منابع مرتبط و به روش فیش برداری-کتابخانه ای انجام گرفته است. نتایج نشان میدهد که قانون ۱۳۷۶ با تغییرات اساسی در مفهوم سرقفلی، تاکید بر پرداخت قیمت عادله روز، تعیین دقیق شرایط تخلیه املاک و نحوه رسیدگی به دعاوی مختلف، به شفاف سازی روابط موجر و مستاجر کمک کرده است. همچنین این قانون، سرقفلی را به عنوان حقی مستقل از شغل مستاجر معرفی کرده که قابل انتقال است. در نهایت تغییرات قانونی سال ۱۳۷۶ در راستای رفع ابهامات و کاهش اختلافات بوده، هرچند همچنان نیاز به اصلاحات جزئی و تکمیل برخی قوانین به چشم میخورد.

اجاره در قوانین موضوعه ایران و قوانین موجر و مستاجر سال ۱۳۷۶ Keywords:

اجاره , موجر , مستاجر , قانون روابط موجر و مستاجر ۱۳۷۶