سخن از واژه ای است که در وسعت وعظمت ارزش آن همین بس که کلام وحی بارها از آن سخن رانده وجان های تشنه را در پناه آن سیراب کرده است.
ایثار وشهادت قانونی است که عاملان آن را خدای یکتاپاداش دهد و به حق کسی جز او نتواند به کمال وتمام مزد پاکباختگان راه
شهادت را ادا کند. خداوند متعال مفهوم
ایثار را بارها در قرآنش ذکر فرموده و یکی از مصادیق آن را که
شهادت می باشد با مشتقاتی گوناگوندر معنا به کرات متذکر شده است. قرآن، این کتاب انسان ساز مسائلی را که برای تربیت و رسیدن به کمال وسعادت جاویدان لازم است به بهترین شکل متذکر شده، که این خود حاکی از اهمیت آن مسائل می باشد؛و میبینیم که در این کتاب عظیم,
شهادت نیز از نکات واصولی است که حضرت حق در کلام خویش بخشی را به آن اختصاص داده تا بشریت را متوجه ی این امرعظیم در راه رسیدن به کمال مطلوبشان سازد. اگر چه
شهادت در خون خود غلتیدن وجان از کالبد بیرون رفتن است در کلام وحی خداوندی معنا و جایگاهش زنده بودن همیشگی و رضوان الهی است؛وچه نعمتی بالاتر از رضوان الهی؟