نقش باغچه های بارانی در کاهش روان آب و بهبود کیفیت محیط زیست در مناطق شهری

منابع آبی نه تنها حیاتی ترین عصر در تداوم زندگی انسان هاست، بلکه بعنوان رکن اساسی توسعه شهری شناخته می شود. با توجه به این اهمیت، انجام اقدامات موثر برای جلوگیری از هدررفت این سرمایه ارزشمند ضروری است. از طرفی با توجه به رشد شهرها و افزایش سطوح نفوذناپذیر در دهه های اخیر، مدیریت سیلاب و روان های شهری یکی از ضروریات حیاتی در جلوگیری از خسارات وارده به شهرها و ساکن آن است. در راستا باغچه های بارانی (Rain Gardens) یکی از راهکارهای موثر در محیط زیست سطح شهری می توانند باشند. این سیستم ها با حذف آلایندگی و بهبود کیفیت آب از طریق فیلتراسیون طبیعی ایفا می کنند. بررسی ها نشان می دهد که استفاده از باغچه های بارانی با کاهش گونه های مقاوم به رطوبت (با خشکی) در طراحی سیستم ها نه تنها صرفه آب را بهینه می کند، بلکه موجب ارتقای زیبایی بصری فضاهای شهری و حفظ تنوع زیستی می شود. در نتیجه توسعه باغچه های بارانی به عنوان یک راهکار چندمنظوره می تواند چالش های مدیریت آب در مناطق شهری ایران را کاهش دهد. همراه با کنترل سیلاب های شهری، احیای اکوسیستم های محلی و افزایش پایداری شهری در برابر تغییرات اقلیمی را میسر می سازد. در پایان این پژوهش سعی می شود که راهکردهای بالقوه برای مناطق شهری بهبود مدیریت روان های سطحی، محیط زیست و کیفیت زندگی شهری بهتر شود.

Keywords:

باغچه های بارانی , مدیریت روان های سطحی , سیلاب شهری , پایداری محیط زیست