راهبرد پیوندفضایی عملکردی کوهستان وساحل در پایداری توسعه گردشگری (نمونه موردی حوزه آبخیز رودخانه کرگانرود تالش)

یکی از مهمترین چالش های اساسی فراروی توسعه گردشگری در سطح جهانی و بویژه فضاهای پرتراکم گردشگری کشور در پهنه های جغرافیایی استان های مازندارن و گیلان همانا ناپایداری توسعه گردشگری به لحاظ کسیختگی فضایی میان کانون های گردشگری است. این امر علاوه بر عدم انسجام و توسعه فضایی گردشگری منجر به خسارات زیست محیطی از یک سو و عدم اثربخشی فعالیت گردشگری را از سوی دیگر باعث می شود. در این پژوهش تلاش آن است با تحلیل فضایی توانمندیها و ظرفیت های محیطی و اکولوژیک حوضه آبخیط کرکانرود در ناحیه جغرافیایی تالش استان گیلان پیوند فضایی کوهستان و ساحل مورد بررسی قرار گیرد. ناحیه جغرافیایی تالش در شمال استان گیلان از ویژگیها و پتانسیلهای طبیعی ساحلی و کوهستانی فراوان و آب و هوای مناسب جهت تفریح و گذاران اوقات فراغت برخوردار است، نتایج مطالعات گردشگری از این کانون بعنوان یک کریدور گردشگری برای عبور بهره می گیرند. نتایج پژوهش های اخیر نشان می دهد کهبابهره کیری از روش های تحلیل استراتژیک به کمک سوات پیوند فضایی کوهستان و ساحل در این حوضه آبخیز (به فاصله کوتاه مکانی و زمانی) علاوه بر توسعه زیرساختها، تشویق و رشد بخش خصوصی، کاهش خسارات محیط زیست و ایجاد محیط مطلوب برای توسعه گردشگری و خروج ناحیه از انزوای جغرافیایی را فراهم می آورد. زیرا با هدایت سرمایه و تحرکات فضای متعادل جمعیت از شهر به کانون های بالقوه کردشگری روستایی و پهنه های طبیعی، شاهد پایداری گردشگری در این ناحیه جغرافیایی خواهیم بود جنوبی کشور خواهد بود.

Keywords:

پیوند فضایی , کوهستان , ساحل , پایداری گردشگری , حوضه کرکانرود , تالش