پیتیدهای ضدمیکروبی دخیل در مقاومت برنج به قارچ عامل بلاست Magnaporthe grisea

تیونین ها و دفنسین ها پلی پپتیدهایی با وزن مولکولی کم (5KDa) ، بازی و غنی از سیستئین هستند که فعالیت ضد قارچی دارند. این ژن ها در مقاومت گیاهان در برابر عوامل بیمارگر نقش اساسی دارند. در این تحقیق بیان ژن Thionin و PDF1.2) Defensin) در ارقام حساس (طارم) و مقاوم (خزر) برنج پس از آلودگی با قارچ M. grisea مورد ارزیابی قرار گرفت. به کمک روش Quantitative Real-time PCR بیان این ژن ها در زمانهای مختلف بعد از الودگی ارزیابی شد. بیان ژن PDF1.2 در 24 ساعت پس از آلودگی به حداکثر رسید (20 برابر بیشتر از گیاهان شاهد). بیشترین میزان بیان ژن Thionin در زمان 48 ساعت پس از آلودگی مشاهده شد. الگوی بیان هر دو ژن Thionin و PDF1.2 در رقم حساس و مقاوم روند همسانی داشت ولی سطح بیان این ژن ها در رقم خزر بسیار بیشتر از رقم طارم بود. آزمون مقایسه ای T-test تفاوت معنی داری در سطح 5% در نرخ بیان هر دو ژن بین رقم حساس و مقاوم نشان داد. این نتایج نشان دهنده دخالت پپتیدهای ضدمیکروبی تیونین و دفنسین در مقاومت رقم خزر به قارچ M.grisea است.

Keywords:

برنج , مقاومت , پپتیدهای ضدمیکروبی , Magnaporthe grisea