بررسی شاخص های مسکن در سکونتگاه های غیر رسمی با تاکید برشاخص های شهر سالم (نمونه موردی : ناحیه مهدی آباد چهارباغ)

اسکان غیررسمی، تجلی برآورده نشدن نیاز مسکن و سرپناه اقشار کم درآمدی است که در فضای رسمی و برنامه ریزی شده شهر جایی نداشته و به دلیل ضعف اقتصادی به برپایی سکونتگاه های نابسامان در حاشیه شهر، می پردازند. مفهوم مسکن علاوه بر مکان فیزیکی، کل محیط مسکونی را در بر می گیرد که شامل کلیه ی خدمات و تسهیلات ضروری مورد نیاز برای بهزیستن خانواده و طرح های اشتغال، آموزش و بهداشت افراد است. مسکن در سکونتگاه های غیررسمی، از لحاظ شاخص های کمی و کیفی خود دچار مشکلات عدیده ای بوده و از آنجایی که، سالم بودن مسکن از ابعاد مختلف، نقش مهمی در آسایش روحی و روانی ساکنان داشته و شناخت شاخص های مسکن سالم و تلاش در جهت تحقق سکونتگاه مطلوب، امری مهم در بحث شهر سالم و توسعه پایدار شهری است، لذا پژوهش کاربردی-توسعه ای حاضر، با روش توصیفی-تحلیلی سعی در بررسی وضعیت شاخص های کمی و کیفی مسکن در ناحیه مهدی آباد چهارباغ در مقایسه با نقاط شهری کشور و شرایط مطلوب شهر سالم دارد. نتایج مقایسه ای، حاکی از آن است که این شاخص ها در کشور ما، اگر چه در بسیاری جهات به ویژه از لحاظ شاخص-های کیفی، از بسیاری از جوامع بهتر است، اما در بسیاری از ابعاد نسبت به نقاط شهری کشور و شرایط مطلوب شهر سالم از وضعیت مطلوبی برخوردار نمی باشد.

Keywords:

شهر سالم , مسکن سالم , اسکان غیر رسمی , شاخص های مسکن