راهکارهای مدیریت صحیح بقایایمحصولات کشاورزی(گندم وجو) مطالعه موردی شهرستان مهر، استان فارس

برخی ازکشاورزانی که به روشهای سنتی به فعالیت کشاورزی مشغول هستند،بر اساس رویه دیرینهخود بعدازبرداشت محصولازمزرعه،بقایای محصولرامی‌سوزانند.این عمل ناپایداری وکاهش حاصلخیزی فیزیکی، شیمیایی وبیولوژیکی منابعخاک را به همراه دارد. باسوزاندن بقایای گیاهی درمزرعه بخش مهمی ازعناصرغذایی ومواد آلی که دارای ترکیباتی اساسی درتقویت خاکورشدمحصول هستند،رو به کاهش ویا نابودی می گذارند.همچنین سوزاندن بقایای گیاهی آلودگی زیست محطی رانیز به همراهدارد.میزان جمع شدن موادمعدنی دربخش‌های ساقه وبرگ گیاه بیشترازبخش میوه آناست،بنابراین سوزاندن بقایای گیاه بهمنزله ازبین بردن بخش اعظمی ازموادمعدنی وعناصرسازنده خاک است.براساس گزارش های حاصل سوزاندن بقایای گیاهی درمزارع،بعدازگذشت ۲۰‬تا۳۰‬سال خاک سفت وقابلیت باروری آنکاهش می‌یابد،که دراینمرحله مجبوریم ازکودهای شیمیایی استفاده نماییم. مصرف مداوم کودهای شیمیایی علاوه برعوارض شیمیایی واثرات آن برروی سلامت انسان،موجب شورشدن خاک ودرنهایت پایین آمدن قابلیت تولیددرخاک می‌شود،بنابراین می‌توان بایک سازوکارمناسب ازبقایای گیاهی بهعنوان مناسبترین کودجهت بهبود حاصلخیزی خاکاستفادهنمود. البته نحوه مدیریت مراحل فوق نقش بسیار تعیین کننده‌ای در افزایش مقدار بیومس تولیدی دارد.در این تحقیق به صورت اجمالی کلیه اراضی زراعی در منطقه مذکور مورد بررسی قرار گرفت و از مجوع 27000 تن بقایای تولید شده برایدو محصول گندم و جو،مجموعا 8100 تن به خاک بر گردانده شد.در ادامه تاثیر متقابل بقایا را بر روی شاخص هایی از قبیلمیزان عملکرد محصول، شرایط فیزیکی خاک،مصرف کودهای شیمیایی و سموم را مورد بررسی قرار دادیم.در پایان نتایج نهایی نشان دهنده بهبود عملکرد محصول و شرایط فیزیکی خاک بهمراه کاهش مصرف کود های شیمیایی و سموم بود.بنابراین با افزایش مدیریت صحیح در خصوص استفاده از بقایای زراعی و توسعه مکانیزاسیون در این بخش ضمن جلوگیری از اتلاف نهاده های کشاورزی، امنیت غذایی در جامعهنیزافزایش می یابد.‬‬