بررسی روابط ایران و ترکیه همگرایی منطقه ای در خلال سال های (2002-2010)

منطقه خاورمیانه به دلیل اهمیت ژئوپلیتیک برتر و به واسطه موقعیت استراتژیکی، ژئوکونومیکی و وضعیت سیاسی حاکم بر آن عنصر مهم تاثیرگذار بر معادلات بین المللی محسوب می گردد روابط دو کشور جمهوری اسلامی ایران و جمهوری ترکیه به عنوان دو کشور اسلامی، دو همسایه و دو عضو مهم منطقه خاورمیانه با توجه به منابع قدرت و توانمندی های (سخت افزاری و نرم افزاری) و نقش آفرینی آنها در آینده خاورمیانه همواره حائز اهمیت بسزایی بوده است. مقارن با روی کارآمدن حزب میانه رو و اسلام گرای عدالت و توسعه (2002-2010) در این کشور وجه غالب رویکردهای عملیاتی سیاست خرجی ترکیه، نگاه به مناطق پیرامونی و درگیری شدن هر چه بیشتر در معادلات منطقه ای (عمدتا خاورمیانه) بوده است. تقویت رویکرد نگاه به شرق در سیاست خارجی ترکیه، موجب ایجاد ثبات نسبی و تقویت روابط در سیاست خارجی این کشور با کشورهای پیرامونی آن به ویژه جمهوری اسلامی ایران به عنوان قدرتی مهم و کلیدی در منطقه و در همسایگی این کشور شده است در این مقاله برآنیم تا با استفاده از روش تحلیلی - اسنادی به بررسی رابطه میان دو کشور ایران و تکریه در خلال سال های مذکور و در چهار حوزه اصلی : سیاست خارجی، روابط اطلاعاتی و امنیتی مناسبات اقتصادی و همکاری های فرهنگی بپردازیم هم اکنون دولت ترکیه با پیروی از سیاست نگاه شرق و گسترش روابط سیاسی و اقتصادی با کشورهای مسلمان همسایه و منطقه تعوجه ویژه ای به منطقه خاورمیانه معطوف داشته است. این رویکرد جدید ترکیه می تواند با سیاست اصولی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر گسترش روابط با کشورهای اسلامی و آسیایی که آن هم بر سیاست نگاه به شرق استوار است سازگار باشد و زمینه همکاری و همگرایی بیشتری فی مابین دو کشور ایجاد گردد.

Keywords:

سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران , حزب عدالت و توسعه ترکیه , خاورمیانه , همکاری های استراتژیک