بررسی تحلیلی معماری اقلیمی خانههای تاریخی تبریز مطالعه موردی : خانه کمپانی و خانه علوی

رشد بسیار سریع شهرنشینی و به طبع آن توسعه ساخت و ساز، جهت جوابگویی به نیاز روزافزون شهروندان نیازمند مسکن، معلول جریان افزایش جمعیتی بود که تقریبا از چهار دهه گذشته در ایران آغاز گردید. لزوم گسترش سریع و بلادرنگ شهرها عاملی بود که متاسفانه فرصت هرگونه مطالعه جهت تطابق واحدهای ساختمانی جدید با اقلیم، فرهنگ و معماری همساز تاریخی ایران را از بین برد. در نتیجه شهرهای ایران در جریانگسترش و توسعه وسیع خود شاهد ایجاد شهرکها و محلهها و ساختمانهای مسکونی، اداری، تجاری و ... بودند. و این در حالی بود که بسیاری از مسائل مربوط به توسعه پایدار در آنها نادیده گرفته شده بود. عمدتا کپی برداریهای ناقص از طرحهای ساختمانی وارداتی توجهی به مسائل مهمتری همچون آسایش اقلیمی و هماهنگی فرهنگی بناها نداشتند. در این میان واحدهای مسکونی بعنوان گستردهترین نوع ساختمانهای ایجادگردیده بیشترین آسیب و دور ماندن از اصول توسعه پایدار را داشتند. الگوی واحدهای آپارتمانی ارائه شده جهت انبوهسازی سریع و سودآور برایتهیه مسکن شهروندان رو به افزایش ایرانی در اغلب موارد از اصول تنظیم شرایط محیطی همانند توجه به میزان برخورداری از نور کافی، تهویه طبیعی و موارد دیگر بیبهره بودند. بعبارتی ساده میتوان گفت که توسعه گسترده شهرسازی ایران در طی دهههای اخیر در بسیاری از موارد خصوصا در واحدهای ساختمانی مسکونی از فاقد اصول توسعه پایدار بوده است. با عنایت به مطالب فوق در نوشتار حاضر سعی گردیده است تا بامطالعه تحلیلی سازهای و اقلیمی خانههای تاریخی تبریز موارد رعایت گردیده در آنها جهت آسایش ساکنان مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته و درنهایت با استناد به همین عناصر نکاتی را که میتوانند جهت توسعه پایدار در ساختار معماری مسکونی امروزی مورد استفاده قرار گیرند، پیشنهاد گردد

Keywords:

اقلیم تبریز , خانه کمپانی , خانه علوی