وقوع زلزله های شدید و اهمیت حفظ پایداری و قابلیت جذب و استهلاک انرژی در هنگام جنبش شدید زمین، استفاده ازسازه های با شکل پذیری زیاد را اجتناب ناپذیر می نماید. بسیاری از ساختمان های بتنی موجود به دلیل عدم رعایت ضوابط لرزهای در زمان ساخت، در برابر زلزله آسیب پذیر می باشند. زوال مصالح، عدم رعایت جزئیات سازه ای نظیر محصور شدگی و تامینطول مهاری، وجود ستون های لاغر، اتصالات غیر شکل پذیر، طبقه ضعیف،
طبقه نرم و ... از جمله ضعف هایی است که در اینساختمان ها مشاهده می شود. در این نوشتار به منظور تبیین موارد فوق، ارزیابی آسیب پذیری یک ساختمان بتنی چهار طبقه در شهر تبریز مورد توجه قرار گرفته است. به دلیل عدم وجود اطلاعات اولیه وضعیت موجود ساختمان، مشخصات مصالح طی یک برنامه جامع آزمایش هااستخراج گردیده است. برای ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه، معیارهای پذیرش آن بر اساس ضوابط استاندارد 2800 و نشریه 360با توجه به نتایج حاصل از تحلیل های استاتیکی غیرخطی کنترل گردیده است. مطالعات انجام شده حاکی از ضعف کلی سیستمسازه در برابر نیروهای لرزه ای بوده است. وجود ستون های ضعیف در کلیه طبقه ها به ویژه در طبقه همکف، احتمال بروز پدیدهطبقه نرم در این سازه در هنگام رخداد زمین لرزه را تشدید نموده که کنترل سازه بر اساس ضوابط استاندارد 2800 و نشریه 360نیز موید این موضوع بوده است.