مقایسه شرایط اقتصادی ایران و چین از منظر متغیرهای کلان اقتصادی با تاکید بر اقتصاد دانش بنیان به منظور مقابله با تحریم های اقتصادی

عوامل زیادی در رشد و توسعه اقتصادی کشورها دخیل هستند. ولیکن از جمله عواملی که فرآیند رشد اقتصادی را مختل می سازد، تحریم های اقتصادی صورت پذیرفته علیه کشورها می باشد. به نظر می رسد کشورهای ضعیف بیشتر با تحریم مواجه می گردند. لذا این گروه از کشورها می بایستی با جهادی عظیم در راستای شناخت نقاط قوت ضعف از کانال بررسی دقیق ساختار اقتصادی، و تدوی برنامه های منسجم و هدفمند کلان اقتصادی، جهش عظیمی را در اقتصاد بوجود آورند و با مدیریت دانش بنیان منابع مالی، طبیعی و انسانی از کانال ارتقای سرمایه گذاری های مولد، افزایش تولیدات ملی و بهره وری و افزایش سطح رقابت پذیری با تحریم ها مقابله و آن را تبدیل به فرصتی در جهت شکوفایی و تحکیم پایه های اقتصادی کشور نمایند و اقتصاد مقاومتی را تحقق بخشند. در راستای تحقق اقتصاد مقاومتی، تقویت و حمایت از اقتصاد دانش بنیان نقش موثری ایفا می کند. لذا در این مطالعه به بررسی و مقایسه متغیرهای کلان اقتصادی و وضعیت اقتصاد دانش بنیان ایران و چین در شرایط تحریم طی دوره زمانی 2009-1980 می پردازیم. نتایج حاکی از آن است که چین از کانال بسط بازار عوامل جدید تولید اقدام به افزایش سهم رشد بهره وری کل عوامل در رشد اقتصادی و افزایش قدرت رقابت پذیری توانسته است تحریم ها را عملا بی اثر سازد و تحریم نه تنها باعث تضعیف اقتصادی و تولیدی این کشور نمی شود، بلکه، فرصتی در جهت تحکیم پایه های اقتصادی این کشور فراهم آورده است. برخلاف اقتصاد چین، اقتصاد جمهوری اسلامی ایران از لحاظ مولفه های نوآوری و بازار عوامل جدید تولید (سرمایه انسانی و تحقیق و توسعه) وضعیت مناسبی ندارد و برای خنثی نمودن اثر تحریم ها و تبدیل ثروت تجدیدناپذیر به تجدیدپذیر و افزایش سهم رشد بهره وری کل عوامل در رشد اقتصادی باید نسبت به افزایش مولفه های اقتصاد دانش بنیان و بسط بازار عوامل جدید تولید گام برداشت.

مقایسه شرایط اقتصادی ایران و چین از منظر متغیرهای کلان اقتصادی با تاکید بر اقتصاد دانش بنیان به منظور مقابله با تحریم های اقتصادی Keywords:

تحریم های اقتصادی , اقتصاد دانش بنیان , بهره وری کل عوامل تولید , ایران , چین