فیلم خوراکی آب پنیر و کاربردهای آن به عنوان پوشش غذا

پلیمرهای سنتزی، پلاستیک ها و مواد اولیه بسته بند ی دیگر غیرقابل تجزیه باعث آلودگی محیط زیست می شوند.برای حل این مشکل راهی را محققان در امر بسته بندی مواد غذایی پیدا نمودند که در این امر از فیلم های خوراکی و پوششدهنده های قابل تجزیه استفاده کنند.استفاده از پوشش ها و فیلم های خوراکی برای افزایش زمان ماندگاری مواد غذایی از زمان های بسیار قدیم متداول بوده است.عمده پلیمر های زیست تخریب پذیرپلی استرها است که تولید آن به روش زیستیو شیمیایی صورت می گیرد.پلی استر از نظر تئوری قابل تجزیه هستند. چون اتصالات استری در داخل زنجیره های پلیمرنقطه اصلی هیدرولیز آنزیمی(میکروبی) یا شیمیایی می باشند.پلی استرها بوسیله میکروارگانیزم ها به خارج ترشح شده یا ذخیره می شوند و توسط تعدادی از باکتریها به عنوان اندوخته انرژی و کربن سنتز می گردند.امروزه، در بسته بندی موادغذایی، فیلم های خوراکی به طور روز افزون جایگزین فیلم های پلیمری سنتزی می شوند. از آن جمله می توان به پوشش دادن انواع این فیلم ها بر سطح فرآورده های غذایی نظیر فرآوردهای قنادی، میوه ها و سبزی های تازه، برخی فرآورده های گوشتی، برخی فرآورده های لبنی، شکلات، تنقلات غلات صبحانه ای، طیور و ماهی، فرآورده های منجمد، فرآورده های خشک شده وخشک شده انجمادی و نظایر اینها اشاره داشت

Keywords:

پلیمرهای سنتزی , فیلم های خوراکی , پلی استر ها , اتصالات استری , هیدرولیزآنزیمی