بررسی تنش غرقابی ناشی از دو بار آبیاری تکمیلی بر صفات کمی و کیفی گندم

یکی از ملزومات ارتقاء بهره وری کشاورزی کنترل تنش های غیرزنده است. منابع آب نیز با محدودیت مواجه است. به همین منظور بررسی تنش غرقابی آبیاری تکمیلی، که به مفهوم آبیاری محدود است، بر عملکرد و اجزای عملکرد ودرصد پروتئین 5 ژنوتیپ گندم نان در شرایط دوبار آبیاری تکمیلی در مراحل گلدهی و پر شدن دانه در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان انجام شد. زمان آزمایش در سال زراعی 86-1385 بود. دوطرح مشابه یکی با تیمار آبیاری و دیگریبدون آبیاری در مجاورت هم، در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گردید. پس از اعمال تیمارها و اندازهگیری عملکرد دانه و اجزای آن نتایج نشان داد که بیشتر صفات یاد شده تفاوت معنی داری درسطح 1درصد نشان دادند. به علت بارندگی های با پراکنش مناسب ژنوتیپ های محیط عدم آبیاری، بارندگی منظم و مناسبی را دریافت نمودند.محیط آبیاری تکمیلی نیز پس از آبیاری همان میزان آب باران را دریافت کرد. نتایج بدست آمده نشان داد که آبیاری تکمیلی در چنین شرایطی به دلیل ایجاد شرایط غرقاب در خاک، سله عمیق در خاک محیط ریشه و شستشوی مواد غذایی خاک نه تنها سبب افزایش عملکرد نشد، بلکه بعنوان یک عامل تنش و محدود کننده عملکرد ژنوتیپ ها نیز بوده است.

Keywords:

تنش غرقابی , آبیاری تکمیلی , گندم , ژنوتیپ , عدم آبیاری