بررسی اثر میکروساختار فولاد دوفازی و اثر زمان دوفازی بر عملکرد ممانعت کننده خوردگی مرکاپتوبنزاکسازول

اثر میکروساختار فولاد دوفازی و اثر زمان دوفازی بر عملکرد بازدارنده خوردگی مرکاپتوبنزاکسازول بر روی فولاد خط لوله API 5L X42 در محیط آب دریا و با غلظتهای 0، 50، 150و ppm250 توسط تکنیک الکتروشیمیایی سیکلیک پتانسیو ولتامتری، وزن سنجی و آنالیز SEM و EDS بررسی گردید.ابتدا نمونه ها تحت عملیات حرارتی آنیل ،نرماله و عملیات حرارتی دوفازی در دماهایc °755 و 3 زمان نگهداری (15، 30 و 45 دقیقه) قرار گرفتند و عکس میکروسکپی آنها تهیه شد سپس نمونه ها صیقل کاری شده و تحت آزمونهای خوردگی قرار گرفتند منحنی های پلاریزاسیون آندی و کاتدی نشان دادند که بازدارنده فوق از نوع مختلط بوده اما سهم واکنشهای آندی بیشتر بوده و مکانیزم حفاظت بیشتر بر پایه تشکیل فیلم محافظ خوردگی است.نتایج نشان داد که افزایش یا کاهش غلظت از ppm50 باعث کاهش درصد بازدارندگی در اکثر نمونه ها میشود.همچنین با افزایش دمای دوفازی ابتدا بازدارندگی ثابت و زمانیکه دما از حد مشخصی بیشتر شد بازدارندگی افزایش داشته است.نتایج حاکی از آنست که نمونه کوئنچ شده بدون بازدارنده از نمونه آنیل شده مقاومت بخوردگی بهتری دارد و زمانیکه بازدارنده خوردگی استفاده میشود بهترین محافظت از سطح به ترتیب توسط نمونه های نرماله ،دوفازی و آنیل حاصل شده همچنین تصاویر و آنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی حاکی از آن بود که در حضور ممانعت کننده لایه محافظ تشکیل شده و میزان کربن و عناصر اکسید شده در سطح حداقل است اما زمانیکه ممانعت کننده بکار برده نشود سطح دچار خوردگی های یکنواخت و حفره ای شده و حضور لایه های اکسید شده عناصر در سطح مشهود است، همچنین افزایش زمان دوفازی باعث افزایش ایجاد جزایر فاز ثانویه (مارتنزیت) در زمینه فریتی فولاد شده که با افزایش فازهای ثانویه ی پیوسته در شرایط بهینه راندمان بازدارندگی خوردگی افزایش داشته است اما درصورتیکه زمان دوفازی شدن بیشتر از 30 دقیقه شود راندمان بازدارندگی کاهش خواهد داشت.

Keywords:

میکروساختار فولاد , فولاد دوفازی , ممانعت کننده خوردگی , بازده بازدارندگی , اثر زمان دوفازی