بررسی رابطه کاربری اراضی با مقدار فرسایش ایجاد شده

در صورتیکه از اراضی استفاده نامعقول بعمل آید، میزان فرسایش بشدت افزایش پیدا می کند طبق نظریه کاساس ، فرسایش ، بیابان زایی و آلودگی اراضی بواسطه استفاده غیر منطقی از زمین اتفاق می افتد . کاربرد اراضی بدون توجه به قابلیت کاربری آنها میزان فرسایش را تا هزار برابر بالا برده است در مطالعات مختلف این موضوع نشان داده شده است که بر اثر تغییر کاربری اراضی و چرای بیش از حدو شخم و شیار غلط اراضی شیبدار و لخت بودن سطح آنها در شروع فصل بارندگی و افزایش سطوح اراضی دیم ناشی از کاهش سطوح مرتعی و سطوح جنگل بار مطلق سالیانه افزایش پیداکرده است [4] فدر مسلم این است که میزان فرسایش خاک رابطه تنگاتنگی با کاربری زمین دارد و فعالیتهای انسان با تاثیر بر فاکتور کاربری اراضی اثر معنی داری بر تمام فرآیندهای فرسایش از جمله نوع و شدت فرسایش و در نهایت روی رسوب تولیدی حوزه های آبخیزدارد در مطالعه حوزه آبخیز چهل گزی سنندج نشان داده شد که اراضی زراعی موجود بدلیل قرار گرفتن در شیب های بالا ، بازده بسیار کم محصول ، کمبود هوموس خاک ، کوچک بودن قطعات زراعی و پراکندگی آنها ، شیوه های نادرست و سنتی کشت وکار، استعداد و قابلیت کشاورزی را ندارند و کشاورزان منطقه با انجام این نوع کشاورزی ، موجبات فرسایش خاک و نابودی امکانات کشاورزی را فراهم می سازند هدف از این تحقیق مقایسه رسوب ایجاد شده براثر استفاده های مختلف ( استفاده در حال حاضر و نوع توصیه شده ) با استفاده از مدل EPM می باشد که این مدل برای این مناطق مناسب تشخیص داده شده است