پراکندگی و تنوع گیاه دارویی آویشن در ایران و استان آذربایجان غربی

آویشن گیاهی است از تیره نعناع، درختچه ای کوتاه و پرشاخه است که برگهای نازک و متقابل دارد. دارای گل های سفید و چتری و منفرد است. کاشت آن از طریق رویشی یا قلمه زدن یا تقسیم ساقه های ریشه دار گیاهان مسن، امکان پذیر است. اولین برداشت آویشن همزمان با آغاز گل دهی (اواسط بهار)، دومین برداشت در آغاز دومین مرحله گلدهی (اواسط تابستان) و سومین و آخرین برداشت نیز در اواسط پائیز (آبان) انجام می گیرد. 350 گونه در دنیا و 14 گونه در ایران یافت می شود که در مناطق کوهستانی می رویند و نام های گوناگونی دارد از جمله در زبان فارسی آویشن، در زبان ترکی کهلی اوتی و کاکله قوطی، در زبان کردی ازوه و در همدان به آن آزر و در سایر نقاط به نام های دیگر معرفی شده است. در این مقاله جمع بندی شده سعی بر آن شده است ویژگی عمومی آویشن گسترش جغرافیایی آن در داخل کشور و از جمله پراکندگی آن در مناطق مختلف استان و کاربرد آویشن جمع آوری گردیده است.

Keywords:

آوریش , پراکندگی جغرافیایی , تنوع زیستی