ارزیابی کیفی، کمی و مدیریت تناسب اراضی برای محصولات رایج در سواحل زرینه رود منطقه شاهیندژ جهت توسعه کشاورزی پایدار

در چند دهه اخیر، رشد روز افزون جمعیت و توسعه شهرنشینی در ایران باعث شده است سطح زیرکشت اراضی زراعی کاهش یابد و این موضوع بحث استفاده بهینه از اراضی را حساس کرده است. در این راستا مطالعه تناسب اراضی با تأکید بر جنبه های جتماعی و اقتصادی اراضی می تواند زمینه استفاده مناسب و طولانی مدت را از اراضی مختلف محیا می سازد. در این مطالعه اراضی سواحل رودخانه زرینه رود در منطقه شاهی دژ به وسعت 7000 هکتار واقع در آذربایجان غربی تحت مطالعات تناسب کیفی (محدودیت ساده، استوری و ریشه دوم)، کمی و مدیریتی برای محصولات گندم، جو و چغندرقند قرار گرفت. مراحل مختلف تحقیق شامل ترکیبی از مطالعات صحرایی، آزمایشاهی و ارزیابی اراضی بود. نتایج نشان داد اراضی مذکور از نظر کیفی برای کشت گندم و جو مناسب تا نسبتاً مناسب و برای جغندر قند نسبتاً مناسب تا تناسب بحرانی می باشد و مهمترین عامل محدود کننده تولید در منطقه، عامل توپوگرافی و ذرات درشت تر از شن شناسایی شد. تولید پتانسیل برآورد شده برای گندم، جو و جغندرقند به ترتیب 7/22، 6/97 و 16/44 تن در هکتار تعیین شد و نتایج کمی نشان داد که کشت این محصولات در واحدهای اراضی مناسب تا نسبتاً مناسب است.

Keywords:

ارزیابی کیفی , کمی , کشاورزی پایدار , تناسب اراضی