تأثیر کود بیولوژیک و محرک های رشد بر عملکرد، اجزای عملکرد و میزان روغن گلرنگ

به منظور بررسی تأثیر محرک های رشد و کود بیولوژیک بر روی عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ، آزمایش مزرعه ای در سال زراعی 1389 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ساعتلوی ارومیه به صورت طرح اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. در این تحقیق فاکتور اول شامل (a1= دادن کود هوموس پی کی و a2= ندادن کود هوموس پی کی) و فاکتور دوم شامل (استیمورل، فلامینا، ریزامینا، اچ بی- 101، فورس) بودند. صفات مورد اندازه گیری در این بررسی شامل تعداد دانه در بوته، تعداد غوزه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و روغن می باشد. بیشترین عملکرد دانه در حالت محلول پاشی با میانگین 3191 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار فلامینا و کمترین عملکرد دانه مربوط به تیمار شاهد با میانگین 1366 کیلوگرم در هکتار بود و بیشترین عملکرد روغن در هکتار در حالت محلول پاشی با میانگین 1097 کیلوگرم مربوط به تیمار فلامینا و کمترین عملکرد روغن مربوط به تیمار شاهد با میانگین 459/7 کیلوگرم بود. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد، کاربرد کود بیولوژیک هوموس پی کی و محرک رشد فلامینا و ریزامینا برای شرایط منطقه آذربایجان غربی و کشاورزان قابل توصیه می باشد و موجب افزایش عملکرد دانه و روغن در گیاه گلرنگ شده است.

Keywords:

محرک رشد , کود بیولوژیک , عملکرد دانه و روغن