اتوتتراپلوئیدی راهکاری برای ایجا تنوع در انگورهای بی دانه

ایجاد تنوع با روش های اصلاحی یکی از راهکارهای بقا و افزایش عملکرد در شرایط تنش و عادی رشد و نمو گیاهان است. مهمترین فاکتور مثبت انگورهای بیدانه، عدم وجود دانه در حبه های آن است. پیامد این پدیده، کوچک ماندن حبه هاست. افزایش سطح پلوئیدی یکی از راهکارهای تولید رقم های جدید با حبه های درشتر و افزایش عملکرد و بازار پسندی در ارقام بیدانه انگور می باشد. این تحقیق با هدف تعیین بهترین غلظت کلشی سین و مدت زمان کاربری آن، جهت ایجاد اتوتتراپلوئیدی در رقم عسکری انجام گردید. نتایج نشان داد که رشد طولی، قطر شاخه و تعداد خوشه در تیمار شاهد نسبت به تیمارهای کلشی سین بیتر بوده است. تعداد روزنه، ابعاد سلولهای روزنه برگ، تعداد کلروپلاستها و مساحت برگ نیز تحت تأثیر تیمارها قرار گرفت. به طوری که تعداد روزنه ها تحت تأثیر تیمارها کاهش ولی ابعاد آنها افزایش پیدا کرد. همچنین تعداد کلروپلاست ها در سلولهای محافظ روزنه برگ در شاهد نسبت به تیمارهای انجام شده کمتر بوده است. مساحت برگ تیمار کلشی سین با غلظت 1.1 در 72 ساعت نسبت به بقیه تیمارها افزایش داشته است. همبستگی صفات با میزان احتمال تتراپلوئیدی نشان داد که میزان سطح برگ (56.5%)، تعداد روزنه (87.5%)، طول سلولهای روزنه (94.23%)، عرض سلولهای روزنه (87.29%) تعداد کلروپلاست (89.22%) همبستگی مثبت داشته ولی تعداد خوشه ها (65.23%) همبستگی منفی با القای تتراپلوئیدی نشان داده اند. براساس نتایج بدست آمده بهترین تیمار زمانی (72 و 96 ساعت) و غلظت کلشی سین (0.9 و 1.1) برای ایجاد اتوتتراپلوئیدی تعیین گردید.

Keywords:

انگور , کلشی سین , اتوتتراپلوئیدی , موتاسیون , Vitis vinifera