بررسی تأثیر باورهای فرهنگی بر توسعه نیافتگی (مطالعه موردی شهرستان کهنوج)

هدف تحقییق حاضر بررسی و شناخت باورهای فرهنگی که در سرراه توسعه نیافتگی قرار دارند می باشد. پرسش اغازین این تحقیق عبارت از: چرا شهر مورد مطالعه با وجود منابع انسانی، کشاورزی و معدنی به عنوان شهرستانی محروم و توسعه نیافته مطرح است. در بحث نظری تحقیق، نظریه‌های علمی که بیان‌کننده ارتباط فرهنگ با توسعه بوده است مورد بررسی قرار گرفته‌اند که مهم‌ترین آن‌ها نظریه‌ نوسازی بوده است. که براساس آن نقش اجزا و عناصر فرهنگ در ارتباط با توسعه مورد برسی قرار گرفته‌ و هم‌چنین ابعاد باورهای فرهنگی مانع توسط با توجه به ابعاد ساختار فرهنگی ایران توضیح داده شده است. مهم‌ترین عناصر استخراج شده از فرهنگ ایرانی که باعنوان موانع فرهنگی مطرح بوده‌اند عبارتند از: دنیاگریزی، تقدیرگرایی، فقدان علم گرایی، فقدان نوپذیری و سنت‌گرایی فقدان همدلی و مشارکت، عدم آینده‌نگری، قناعت به اندک، فقدان عقلانیت ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه و محاسبات آماری در دو سطح آمار استنباطی و توصیفی بوده که در سطح آمار توصیفی از توزیع فراوانی و درصد استفاده شده و در سطح آمار استنباطی با بکارگیری نرم‌افزار SPSS و برای بیان رابطه متغیرها و همبستگی آن‌ها از طریق آزمون کای دو، ازمون دو جمله‌ای برای تجزیه وتحلیل استفاده شده است. برای تبیین تغیرات متغیر وابسته و متغیرهای مستقل مجموعه 7 فرضیه ارائه شده در مجموع دو فرضیه رد و 4 فرضیه دیگر اثبات شدند.

Keywords:

باور , توسعه , سنت‌گرایی , عدم آینده‌نگری , قناعت به اندک , فرهنگ