بررسی ابعادپایداری درشهرهای سنتی ایران یزد

بزرگترین آفت معماری، عدم آگاهی وشناسایی مفاهیم ارزشی آن است. عدم اگاهی ازمفاهیم صحیح بعضی تعاریف، عدم استفاده درست از آنها را منجر می شود. پایداری و معماری پایدارنیز یکی از این موارد است که بدلیل ارتباط مستقیم فرهنگ ومعماری ایران با تکنولوژی و دنیای غرب، آن هم به صورت ابتدایی و ناقص، باعث شده عل یرغم وجود رده پای آشکاراصول پایدار و پایداری در این مرزوبوم، با ورود و قبول تعاریف سطحی، مقطعی و غ یر بومی در پرداختن علمی و ملی به موضوع پایداری اکولوژیکال (ECOLOGICAL SUSTAIABILITY) سهل انگاری شود .با توجه به این شرایط ابتدا مفهوم پایداری درمعماری و شهرسازی امروز به ویژه شهر یزد مورد بررسی و شناخت قرارمیگیرد سپس با پیگیری ردپای این مفهوم درمبانی فرهنگی معماری و شهرسازی سنتی ایران و با بازشناسی الگوهای اقلیمی به کاررفته درشهرهای سنتی ایران (یزد ) کندوکاوی دراصول و ساخت و ساز و معیارهای معمارانه و شهرسازنه صورت خواهد گرفت و درنهایت شباهت و تفاوت های این دو رویکرد سنتی و مدرن درنیل به ایجادپایداری مورد بررسی قرارخواهد گرفت شناخت و بازخوانی این الگوها و نیز بهره جستن ازآنها به نحوی که اصول پایداری درمعماری و شهرسازی امروزی تامین گردد معیارهایی را برای ایجادابنیه و شهری پایدار به دست خواهد داد که نه تنها بروز است بلکه عمیقا با آن محیط و ساکنانش عجین بوده و درشر ایط گوناگون و درطول سالیانه مورد ازمایش قرارگرفته است.

Keywords:

فرهنگ معماری , پایداری , شهرسازی سنتی , بوم شناختی , توان اکولوژیکی