پاسخ مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی پاجوش های خرمای رقم مضافتی به تنش خشکی

تنش خشکی یکی از مهمترین تنش‌های محیطی مؤثر بر درختان میوه است و می‌تواند بطور قابل توجهی منجر به کاهش عملکرد شود. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف تنش خشکی و تعیین حد پاجوش‌های خرما رقم مضافتی به این تنش، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی در یک گلخانه کاملا کنترل شده اجرا گردید. در این پژوهش، سه سطح تنش خشکی شامل تیمار شاهد (75 درصد ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (45 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (15 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شدند. نتایج مربوط به پارامترهای مورفولوژیکی نشان داد که بیشترین تعداد برگچه و سطح برگچه مربوط به تیمار شاهد و کمترین مربوط به تیمار تنش شدید بود. همچنین نتایج مربوط به پارامترهای فیزیولوژیکی نشان داد که تنش خشکی شدید سبب کاهش میزان وزن تر و وزن خشک برگچه و میزان کلروفیل کل می‌گردد. بیشترین میزان پرولین، و قندهای احیا در تیمار تنش شدید خشکی مشاهده گردید. محتوای نسبی آب برگ با افزایش تنش خشکی کاهش یافته و بیشترین نشت یونی مربوط به پاجوش‌های تحت تنش خشکی شدید بود. مشخص گردید که حد تحمل پاجوش‌های خرمای رقم مضافتی به تنش خشکی رطوبت 45 درصد ظرفیت مزرعه‌ای می‌باشد.

Keywords:

پاجوش خرما , رقم مضافتی , تنش خشکی , قندهای احیا , کلروفیل , پرولین