تحلیل لایحه جامع خاک از منظر آلودگی خاک

محیط زیست نیازمند تحقق اصلی بنیادین همکاری است.لیکن تعیین یک نقطه کانونی به منظور سازماندهی این همکاری ضروری است.تدوین و تبیین سیاست های کلان ،تعیین اهداف مشخص و دست یافتنی و استراژدی های دستیابی به آنها و در نهایت تخصیص منابع لازم و کافی ، وجود نگاه جامع نگر و پرهیز از رویکردهای بخشی در تدوین قوانین و مقررات مربوط به خاک از اهمیت ویژه ای در اعمال مدیریت یکپارچه حفاظت محیط زیست و از آن جمله خاک به عنوان بستر فعالیت های بشری به ویژه فعالیت های کشاورزی و غذایی ،زیستگاه جانداران اعم از انسان ،جانوران و گیاهان جایگاه ویژه ای در استمرار زنجیره حیات بشری دارد. فراینده های طولانی مدت لازم برای تشکیل خاک و ویژگی هایی از جمله فقدان جریانات طبیعی پالایندگی همچون محیط های آب وهوا و محدودیت ظرفیت پالایش آلودگی ها و نیز قرار گرفتن در معرض انواع آلودگی های مختلف از قبیل آلودگی های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک از منابع متنوعی چون آب ،فاضلاب، پسماند ، مواد شیمیایی و غیره ، همه و همه نما یا نگر اهمیت حفاظت این منبع حیاتی از آلودگی و تخریب می باشد.به نظر می رسد تحقق اصل حفاظت خاک برخور دار است. در مقاله تحلیلی حاضر تلاش گردیده، موضوع آلودگی در لایحه جامع خاک با تحلیل انتقادی مورد بررسی قرار گرفته و باهدف توسعه و بهبود حقوق محیط زیست نقاط قوت و ضعف آن تحلیل گردد.

Keywords:

لایحه جامع خاک , آلودگی خاک , حقوق محیط زیست