ایجاد سرزندگی و حس تعلق به مکان در فضاهای شهر در محله پایدار

سرزندگی شهری پدیده ای ادراکی- شناختی است که در جریان فرایند داد و ستد میان خصوصیات کالبدی و قابل ادراک شهر از یک سو و الگوها و رمزهای فرهنگی، توانایی های ذهنی، تجارب قبلی و اهداف ناظر از سوی دیگر شکل می گ یرد. اهمیت حس تعلق به مکان منطبق بر مدل شکل گیری معنا در محیط (برآیند تعامل فرد، دیگران و محیط)، از یک طرف وابسته به مشخصات و ویژگی های فردی شامل: انیگزیش ها، شایستگی ها و شناخت افراد نسبت به مکان بوده و ا ز طرف دیگر ریشه در تعاملات اجتماعی و ارتباط فرد و دیگران در محیط دارد که منبعث از نیاز انسانی تعلق به عنوان نیاز اولیه انسانی می باشد. همچنین در این پژوهش تلاش بر این بوده که با توجه به اهمیت فعالیت ها (اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ...) و همچنین نقش پیاده محوری در کیفیت زندگی شهروندان، بتوان ارتباط مؤثری میان فعالیت ها،ایمنی و سرزندگی یافت. این پژوهش که از یک سو در جهت شناسایی عوامل مؤثر بر سرزندگی فضاهای شهری و ایجاد یک فضای شهری سرزنده و از سوی دیگر عامل مهم حس تعلق به مکان در ارزیابی ارتباط انسان- محیط و ایجاد محیط های انسانی با کیفیت می باشد. هدف پژوهش، شناسایی و دستیابی به راهکارهایی جهت ایجاد سرزندگی و حس تعلق به مکان است. در روشهای طراحی محیطی- به معرفی ابعاد مختلف سرزندگی و حس تعلق به مکان و عوامل تشکیل دهنده آن پرداخته شد. به طور کلی می توان گ فت پژوهش حاضر در مقیاس های مختلف (محلی، برزن، منطقه و شهری) می باشد که در محلاتی که دارای سابقه و پیشینه تاریخی مثبت بوده میزان «سرزندگی و حس تعلق به مکان» را در فضاهای شهری مورد بررسی قرار می دهد. در نهایت می توان بر اساس مؤلفه های کمی و کیفی و بطور کلی مطالعات بر مبنای نقطه، خط، سطح و عوامل تأثیر گذار بر رویکردهای «سرزندگی و حس تعلق به مکان» از نظر دانشمندان داخلی و خارجی، جدول پایه ی، ارائه می گردد.

Keywords:

سرزندگی , عوامل سرزندگی , حس تعلق به مکان , عوامل حس تعلق به مکان , عوامل سنجش میزان سرزندگی و حس تعلق به مکان