تحلیل وضعیت گردشگری فرهنگی- تاریخی در شهرستان نیشابور از منظر توریسم پایدار

گردشگری پایدار، با اتکا بر مفهوم توسعه پایدار، می خواهد صنعت گردشگری در عین سوددهی اقتصادی، کمترین تأثیر را بر جوامع میزبان و محیط داشته باشد. افزایش آگاهی از تأثیرات محیطی، اقتصادی و فرهنگی گردشگری بر مقصدها، در دو دهه اخیر سبب شده است که گردشگری پایدار به طور نظری و عملی در مدیریت گردشگری توسعه پیدا کند. یادمان های تاریخی از جمله بناها و ساختمان های قدیمی که از دوره های تاریخی بر جای مانده اند از جاذبه های فرهنگی گردشگری محسوب می شوند و شناخت، حفظ و نگهداری این بناها به منزله شناخت و حفظ هویت، گذشته و تاریخ هر جامعه است. سرزمین ایران به علت برخورداری از موقعیت جغرافیایی خاص و همچنین برخورداری از ویژگی های طبیعی و آثار هنری و فرهنگی از موقعیت ممتازی در زمینه گردشگری برخوردار است. فضای مطالعاتی این تحقیق شهرستان نیشابور است که از نظر میراث تاریخی و یادمانی نیز برای فعالیت های گردشگری اهمیت شایانی دارد. در این تحقیق سعی شده ضمن شناخت صنعت گردشگری به معرفی بناهای تاریخی و فرهنگی منطقه پرداخته و پتانسیل های گردشگری، مشکلات و تنگناهای آن بررسی و شناسایی شود و با توجه به توانمندی ها و ویژگی های این منطقه، پیشنهاداتی در جهت رونق گردشگری ارائه شود. در نهایت با نتایجی که از این نوشتار حاصل گردید، روشن شد که این شهرستان در عین اینکه یکی از نواحی توانمند توریستی کشور به خصوص در زمینه ی یادمان های فرهنگی- تاریخی است، اما متأسفانه به دلیل فقدان نظام مدیریتی صحیح و کارآمد و به تبع آن برخی چالش ها و مشکلات نتوانسته است به جایگاه قابل قبولی در سطوح ملی و منطقه ای دست پیدا کند.

Keywords:

گردشگری پایدار , نیشابور , آرامگاه عطار , قدمگاه