اکوتوریسم، ابزاری برای توسعه پایدار (مطالعه موردی: منطقه گیان- شهرستان نهاوند)

اکوتوریسم به عنوان اثرگذارترین نوع توسعه پایدار پذیرفته شده است. حال اگر قرار باشد که این توسعه در بلند مدت پایدار بماند، باید محدودیت های محیط زیست و منابع طبیعی به طور توام و همزمان مدنظر قرار گیرند و چنانچه این محدودیت ها نادیده انگاشته شوند، توسعه منجر به تخریب محیط زیست خواهد گردید. در این صورت توسعه از تحقق رسالت اصلی خود که ایجاد رفاه، عدالت و تنوع فرصت ها و م جال های قابل انتخاب است، درو می افتد و مفهوم رشد سیاه می یابد. ایران کشوری است که در ادبیات گردشگری جهان بعنوان پرشیا شناخته شده است و همه جهانیان مایل به دیدن آن هستند، جایگاه منحصر بفردی در نقشه گردشگری دنیا دارد. در این میان، شهرستان نهاوند با داشتن سراب های زیبا، همراه با تنوع گونه های گیاهی و درختان، جنگل و فضاهای سبز بسیار، از ظرفیت بالایی در توسعه اکوتوریسم برخوردار است؛ که در بین آنها سراب و جنگل گیان دارای جذابیت و شهرت بیشتری می باشد. لازم به ذکر است که این سراب در نزدیکی تپه باستانی گیان (با قدمت 5700 سال) واقع شده است که بر جذابیت و اهمیت این جاذبه طبیعی در منطقه می افزاید. در مقاله حاضر با استفاده از پژوهش میدانی تعداد 140 پرسشنامه به طور تصادفی به منظور اولویت بندی ابعاد گردشگری پایدار از دیدگاه گردشگران و ارائه راهکارهایی در جهت توسعه پایدار گردشگری منطقه بین گردشگران سراب گیان توزیع گردید و نتایج حاصل از آن با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان می دهد که با توجه به دیدگاه گردشگران، از بین ابعاد گردشگری پایدار، بعد اجتماعی- فرهنگی اولویت اول و بعد از ان به ترتیب بعد اکولوژیکی و اقتصادی اولویت های دوم و سوم را دارند. در همین راستا نیز راهکارهایی در جهت توسعه پایدار منطقه و همچنین راهکارهای کلی به منظور توسعه پایدار ارائه گردید.

Keywords:

توسعه پایدار , توسعه پایدار گردشگری , اکوتوریسم , منطقه گیان , شهرستان نهاوند