بررسی جایگاه اقوام (اقلیت های دینی) در انتخابات مجلس در قانون اساسی ایران (از انقلاب مشروطه تا جمهوری اسلامی)
Publish place: Conference on Ethnicity and Culture of Islamic Iran
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,417
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
GHOMIYAT01_016
تاریخ نمایه سازی: 29 تیر 1393
Abstract:
قانون اساسی به عنوان عالی ترین سند حقوقی یک کشور و راهنمایی برای تنظیم قوانین دیگر است. این قانون، تعریف کننده اصول سیاسی، ساختار، سلسله مراتب، جایگاه، و حدود قدرت سیاسی در یک کشور، و تعیین و تضمین کننده حقوق شهروندان و مبنایی برای رفتار حاکمان و مسئولیت های آنها در برابر م لت می باشد.به عبارت دیگر، قانون اساسی، مشخص می کند قدرت در کجا متمرکز است و روابط این قدرت حاکم با آزادی ها و حقوق افراد ملت چگونه است. مبتنی بر اصول قانون اساسی ساختار سیاسی کشور شکل گرفته و قدرت سیاسی بین اندام های آن توزیع می گردد که در این میان؛ قوه مقننه یکی از ارکانی است که بخشی از قدرت سیاسی نظام حکومتی را در اختیار دارد. ایران نیز مانند بسیاری از کشورهای جهان دارای اقلیت های دینی می باشد و این اقلیت ها بر طبق حقوق بشر و آزادی های فردی و اجتماعی باید حق و نماینده ای در مجلس قانون گذاری داشته باشند که این حق را قانون اساسی و قانون انتخابات مشخص می کند. در ایران اولین مجلس شورای ملی بر اساس قانون اساسی مشروطه تشکیل شد و با توجه به قانون انتخابات کیفیت برگزاری انتخابات و شرایط انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان مشخص گردید و در هر کدام به گونه ای به اقلیت ها توجه شده است. این قانون تا پایان دوره سلطنت چندین بار اصلاح گردید. با پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه 1357 قوانین قبلی ملغی و با تدوین قانون اساسی جدید؛ فرآیند انتخابات مبتنی بر قانون جدید اساسی و قانون انتخابات سازماندهی گردید. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با رویکردی تاریخی درصدد بررسی جایگاه اقوام (اقلیت های دینی) در انتخابات مجلس در ایران قبل و بعد از انقلاب اسلامی با توجه به مواد قانون اساسی و قانون انخابات می باشد.
Keywords:
Authors
هادی سیفی فرزاد
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس
قاسم عبدالله پور
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس
سیدیاسر موسوی
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :