بهینه سازی مصرف فسفر با استفاده از قارچ میکوریزا و تأثیر آن بر جذب عناصر معدنی در زراعت

قارچ های میکوریزی بوجودآورنده یکی از هم زیست های مفید در ریشه اکثر گیاهان بوده و نقش کلیدی در چرخه عناصر غذایی و هم چنین مقاومت گیاهان در برابر تنش های محیط دارند. تنش شوری یکی از مهم ترین فاکتورهای غیر زیستی است که میزان رشد و محصول دهی را در بسیاری از گیاهان محدود می نماید و مشخص شده است. که قارچ های میکوریزا قادرند این محدودیت را در برخی گیاهان مناطق شور کاهش دهند. در این تحقیق به جهت بررسی اثر میکوریز به عنوان عال بیولوژیک در مقایسه با کود شیمیایی فسفر و پتاسی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کال تصادفی در 4 تکرار در شرایط کنترل شده خاک در سال 1391 طراحی و اجرا شد. به ترتیب 100.0 کیلوگرم در هکتار و تیمار میکوریزا در دو سطح ، عدم مصرف و مصرف در نظر گرفته شند. نتایج آنالیز تجزیه واریانس نشان داند که همزسیتی میکوریزی به نحوه معنی داری غلظت فسفر دانه را افزایش و غلظت و نیتروژن و پتاسیم و سدیم را کاهش داد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که گیاهان میکوریزا در مقایسه با گیاهان غیر میکوریزا رشد و تحمل بیشتری نسبت به شوری دارند.

Keywords:

جذب عناصر , خاک شور , عامل بیولوژیک , فاکتور غیر زیستی , میکوریز