بررسی میزان تطابق ادراک شهروندان از نماهای شهری، با معیارهای طراحی - نمونه موردی: خیابان اعلم الهدی، شهر رشت

نمای ساختمان، تنها سطحی از یک بنای معماری است که در معرض دید استفاده کنندگان و ناظران خارجی ساختمان قرار می گیرد. آنچه در این جستار مورد بررسی قرارگرفته است، دلایل عدم دقتبه سطوح تعریف نشده ساختمانی است؛ چراکه ساختمان به عنوانماحصل یک طراحی معماری دارای حجم و سه بعدی است، سطوح جانبی این حجم پوسته خارجی ساختمان را تشکیل داده و به نظر می رسدکه رعایت اصول تناسب و هماهنگی که از اصول اولیه معماری است باید در این سطح که به نحوی معرف ساختمان و عملکرد آن نیز هستند، الزامی باشد. این سطوح که ساختمان را تشکیل می دهندبخشی از نمای شهری محسوب شده و خطوط حاصل از این سطوح تشکیل دهنده قسمت هایی از خط آسمان شهر هستند و به دلیل قرارگرفتن در معرض دید نظاره کنندگان باید دارای تناسب و هماهنگی باسایر سطوح و دارای جزئیات و اطلاعات برای ذهن بینندگان آنها باشند. . می توان اظهار داشت که اولین و مهمترین توقع از خیابانها ، خوانایی و سهولت درک آن و نیز حضور پویا و راحتدرآن است. در واقع پرسش این تحقیق در مورد نحوه و فرآیند ادراک استفاده کنندگان از فضا و میزان مطابقت آن با اصول زیبایی شناختی و قوانین حاکم بر طراحی سطوح و جداره ها درمعماری است . پرسش محوری این مقاله این است که آیا آنچهکاربر از نمای ساختمانها ادراک می کند با معیارهای طراحی معماران مطابقت دارد که در صورت مغایرت باید به دنبال دلایل و سپس راهکارهایی از خود محیط برای حل این موضوع پرداخت تا به راه حلی پایدار و منسجم برای حل آشفتگی های بصری فضاهای شهری نایل گشت.

Keywords:

نمای شهری , معیارهای طراحی , غنای بصری , ادراک محیط , پایداری بصری